توانی برو کار بستن فریب

که نادان همه راست ببند و ریب

کنون که شد حضری بلبل و غراب غریب

بعید شد گل نار و گل بنفشه قریب

آن غریب از ذوق آواز غریب

از زبان حق شنود انی قریب

برد حلوا پیش آن هر سه غریب

محسنی از مطبخ انی قریب

تبه گردد آن مملکت عن‌قریب

کز او خاطر‌آزرده آید غریب

که سالوک این منزلم عن قریب

بد از نیک کمتر شناسد غریب

پس ای خاکسار گنه عن قریب

سفر کرد خواهی به شهری غریب

ببخشای بر طفل و پیر و غریب

که از حق بیابی جزا عن قریب

در غربتم افتاده ز هجران حبیب

از شدت ضعف گشته با مرگ قریب

یاری نه که آرد بسر خسته طبیب

زاری نه که جوید کفن از بهر غریب

به صورت غریبم، به معنی غریب

به شاه غریبان رسم عنقریب

چو شد شیوه ی خلق مکر و فریب

از آن شهر بستند پای غریب

کتابی از آن لعبت دل فریب

قلمدانی از این پریشان غریب

که مرا هنگام رحلت شد قریب

بایدم رفتن از این دنیا غریب

زیر گردون خویش را یابم غریب

ز آنسوی گردون بگو «انی قریب»

بود آبادیئی به شهر قریب

رخت آنجا کشید مرد غریب

من هزاران چون تو را دادم فریب

زان فریب، آگه شوی عما قریب