آدم از وی پسر پدر گشته

وز نجابت ورا پسر گشته

از پی شرط شرع برگشته

تشنهٔ خون یکدگر گشته

ای جهان از سر زلف تو معطر گشته

همه آفاق ز روی تو معنبر گشته

خوب چون یوسف پیغمبری و بی تو مرا

دیده چون دیدهٔ یعقوب پیمبر گشته

دهند و چشم تو چون پسته و بادام شده

[...]

ای جهان از تو معطر گشته

وی فلک از تو منور گشته

ای نکو طلعت فرخنده تو

زینت مسند و منبر گشته

وز پی مقدم میمون تو صدر

[...]

ماندم از کار خویش سرگشته

دهنم خشک و دیده‌ تر گشته

لب شده خشک و دیده‌تر گشته

پا ز کار اوفتاد، سر گشته

ای بی سببی ز بنده برگشته

واندر پی صحبتی دگر گشته

گم شد دلم آه تا کجا شد

آن سوخته غریب سرگشته

ای بس که دلم به جست و جوی او

[...]

عقل در کوی عشق سرگشته

چون گدائیست در به در گشته

خبری یافته ز میخانه

زان خبر مست و بی خبر گشته

دیده نقش خیال او دیده

[...]

حذر از قوم بخت‌برگشته

که چو خویشت کنند سرگشته

آن کز پی عارفان دین برگشته

پیوسته چو پرگار رود سرگشته

در سینه، دلی که خالی از معرفت است

تخمی‌ست که زیر خاک ابتر گشته

کودکان خونین دل همچو گوی سر گشته

یا چه بخت برگشته

گشته یک خانواده سرگشته

پیش این از خدای برگشته

بختم از خشم شاه برگشته

دستم از پا درازتر گشته

ز مرگ مریم، اینک سه روز بگذشته

سر مزار وی، آن پیرمرد سرگشته:

نشسته رخ به سر زانوان خود هشته

من از سیاحت بالای کوه برگشته