به چیزی که ما راست چون سر کنی

به آید گر آهنگ قیصر کنی

تو مهمان به چرم خر اندر کنی

به ایران گرایی و لشکر کنی

بکاری و دیوارها برکنی

ز دلها مگر خشم کمتر کنی

گر خرد را بر سر هشیار خویش افسر کنی

سخت زود از چرخ گردان، ای پسر، سر بر کنی

دیگرت گشته است حال تن ز گشت روزگار

همچو حال تن سزد گر حال جان دیگر کنی

پیش ازان تا این مزور منظرت ویران شود

[...]

کفی خاک ندهم که بر سر کنی

نه نیز آب چندانکه لب تر کنی

وگر جز چنین رای دیگر کنی

همی آتش تیز بر سر کنی

ز ما هر یکی را توانگر کنی

به زر کار ما هر دو چون زر کنی

بیا تا ببینی و باور کنی

به خونش سم بارگی تر کنی

چو رشته ز سوزن قوی‌تر کنی

بسا چشم سوزن که در سر کنی

چو پیمانه پر گشت و پرتر کنی

به سر درکنی هر چه در سر کنی

فرخ، صباحِ آن که تو بر وی نظر کنی

فیروز، روزِ آن که تو بر وی گذر کنی

آزاد، بنده‌ای که بود در رکاب تو

خرم، ولایتی که تو آن جا سفر کنی

دیگر نبات را نخرد مشتری به هیچ

[...]

چند خرامیّ و تکبّر کنی؟

دولتِ پارینه تصوّر کنی

خاک این درگاه را گر زانک تاج سر کنی

از تکبر فخر بر شاهان بحر و بر کنی

ور چو خواجو آستانش را بمژگان تر کنی

دامن جانرا ز آب دیده پر گوهر کنی

ترا باید اینها که باور کنی

که این کارها را سیه سر کنی

وگر غیر ازین رای دیگر کنی

همه گنج و لشکر بدین سر کنی

ای ماه اگر به گوشه گلشن نظر کنی

گل را ز حال بلبل بیدل خبر کنی

گویی که جمله چشم امیدم به راه تست

شاید گرم به گوشه چشمی نظر کنی

ما بینوا و مفلس و تو کیمیافروش

[...]

پله دیگر صدف در کنی

وز سخن همچو درش پر کنی

کار تو از هر چه تصور کنی

نیست بجز آنکه شکم پر کنی

بشوریدگان گر شبی سر کنی

از آن می که مستند لب تر کنی

بسی جامه از چرم در بر کنی

که یک چرم صندوق، پر زر کنی