همه هندوان را توانگر کنم

بکوشم که با تخت و افسر کنم

نخستین به پندش توانگر کنم

چو نپذیرد از خونش افسر کنم

دهان و برش پر ز گوهر کنم

برین رود سازانش مهتر کنم

همه لشکرت را توانگر کنم

ترا تخت زرین و افسر کنم

بداندیش را از میان بر کنم

سر بدنشان را بی‌افسر کنم

بدین باژ دو دیده گوهر کنم

ز تن پوستم بدره زر کنم

کرا خواهم از خود توانگر کنم

که از گوهر و زرّش افسر کنم

پس او را ز گیتی توانگر کنم

ز زر دامنش پر ز گوهر کنم

ترا از مهان پایه برتر کنم

ز گوهر ترا تاج و افسر کنم

تن سروران تو بی‌سر کنم

یلان تو را خاک بستر کنم

روزی من آخر این دل و جان را خطر کنم

گستاخ‌وار بر سر کویش گذر کنم

لبیک عاشقی بزنم در میان کوه

وز حال خویش عالمیان را خبر کنم

جامه بدرم از وی و دعوی خون کنم

[...]

به گفتار شه مغز را تر کنم

بگفت کان مغز در سر کنم

صبوحی که بر آب کوثر کنم

حلال‌ست اگر تا به محشر کنم

همه خاک او را به خون‌تر کنم

همان آب را خاک بر سر کنم

دست کو؟ تا خاک ره بر سر کنم

یا ز زیر خاک و خون سر برکنم

تاذکر همتت به جهان در سمر کنم

گوش فلک ز مدحت تو پر گهر کنم

ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم

وی مطربان ای مطربان دف شما پر زر کنم

ای تشنگان ای تشنگان امروز سقایی کنم

وین خاکدان خشک را جنت کنم کوثر کنم

ای بی‌کسان ای بی‌کسان جاء الفرج جاء الفرج

[...]

بگفتا نه آخر دهان تر کنم

که تا جان شیرینش در سر کنم؟

بر سنان رحمت نه بر کافر کنم

زو بتر باشم برو رحم ار کنم

نی پای آن که از سر کویت سفر کنم

نی دست آنکه دست به زلف تو در کنم

چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش

ممکن نشد که لوح صبوری ز بر کنم

ماهی متاع صبر کنم جمع و ز آب چشم

[...]