خواجه ابوالقاسم ای بزرگ اصیل

غم معشوقه هیچ کمتر هست

هستی آگه ز حال کآن خاتون

جز تو آنجاش یار دیگر هست

در وفای تو گر خورد سوگند

[...]

چون مرا اندرین سفر که رهست

زر و جو هست و عیسی و خر هست

همی چندان که موی جانور هست

دگر دیگ بیابان سر بسر هست

ورای این مقاماتی دگر هست

ندانم تا کسی را زان خبر هست

به چشمت گور خشت و خاک دره‌ست

به چشم دیگری روضه ست و حفره‌ست

اگر گل شد، جهانی پر شکر هست

جهانی بیش میخواهی وگر،‌هست

در آن مستی حقیقت در نظر هست

کسی کو را ردر این معنی خبر هست

جملهٔ دنیا پلست و قنطره ست

بر پُلت بنگر که چندین منظره ست

هر چند کباب دل و چشم تر هست

هجر تو ز وصل دیگری خوشتر هست

تو پنداری که بی تو خواب و خور هست؟

بی روی تو خواب و خور کجا در خور هست؟

کی چنین گوید کسی کو مکر هست

چون چنین جنگد کسی کو بی‌رهست

نگویم در تو عیبی، ای پسر، هست

ولیکن بی وفایی این قدر هست

نه در هجر توام خواب و قرار است

نه در عشق توأم از خود خبر هست

از آن ناوک که از چشم تو بر من

[...]

نگویم در تو عیبی ای پسر هست

ولیکن بی وفایی این قدر هست

نه در هجر توام خواب و قرار است

نه در عشق تو از خویشم خبر هست

از آن ناوک که زد چشم تو بر من

[...]

به گرمی گفتش ار کار دگر هست

بجو تا وقت و فرصت این قدر هست

در محفل آسمان سُها و خور هست

در بحر جهان هم صدف و هم در هست

تا خود چه بود قسمت روزی طلبان

هم مائدهٔ عیسی و هم آخور هست

یکی را شوق گلکاری به سر هست

یکی فکرش همه در جمع زر هست

اگر یکوصف جائی جلوه‌گر هست

ز خوب و بد ز باقی هم اثر هست

هنوز این خاک دارای شرر هست

هنوز این سینه را آه سحر هست

تجلی ریز بر چشمم که بینی

باین پیری مرا تاب نظر هست

هنوز این خاک دارای شرر هست

هنوز این سینه را آه سحر هست

تجلی ریز بر چشمم که بینی

باین پیری مرا تاب نظر هست