پشت کوژ و سر تویل و روی بر کردار نیل

ساق چون سوهان و دندان بر مثال استره

بر کنار جوی بینم رستهٔ بادام و سرو

راست پندارم قطار اشتران آبره

کآفتاب آید به بخشش زی بره

روی گیتی سبز گردد یکسره

بتابید از آن سان ز برج بره

که گیتی جوان گشت از آن یک‌سره

سیم روز خوان را به مرغ و بره

بیاراستش گونه گون یک‌سره

چه از جوشن و ترگ و رومی زره

گشادند مر بندها را گره

من اینک میان را به رومی زره

ببندم که نگشایم از تن گره

سر زلف و جعدش چو مشکین زره

فگندست گویی گره بر گره

کند حلقه در گردن کنگره

شود شیر شاد از شکار بره

به حلقه درآمد سر کنگره

برآمد ز بن تا به سر یکسره

چو شیر اندر آمد میان بره

همه رزمگه شد ز کشته خره

بزد نیزه بر بند درع و زره

زره را نماند ایچ بند و گره

ازان میمنه تا بدان میسره

بشد گیو چون گرگ پیش بره

ز مکران شد آراسته تا زره

میانها ندید ایچ رنج از گره

جهانی پر از داد شد یکسره

همی روی برتافت گرگ از بره

بیاویخت از نیزه ران بره

ببست اندر اندیشه دل یکسره

نهان کرد گیسو به زیر زره

بزد بر سر ترگ رومی گره

همه دست بگشای تا یکسره

چو گرگ اندر آید به پیش بره

بزد نیزه و برگرفت آن زره

زره را نماند ایچ بند و گره

فراوان بگشتند گرد زره

ز میدان نه بر شد زره یک گره

نیوشنده بودند لب با گره

به پاسخ بیامد گروی زره