کرده از سم به رغم اخترشان

بادپای تو خاک بر سرشان

زرق بوالعنبس است رهبرشان

کم ز خاکند خاک بر سرشان

آن پریرخ که بود مهتر‌شان

درةالتاج عقد گوهر‌شان

گرگی آورده راه بر سرشان

تا کند دور سر ز پیکر‌شان

چو این سالی هزار آید بسرشان

ز حضرت مهلتی باید دگرشان

اینک آن انجم روشن که فلک چاکرشان

اینک آن پردگیانی که خرد چادرشان

همچو اندیشه به هر سینه بود مسکنشان

همچو خورشید به هر خانه فتد لشکرشان

نظر اولشان زنده کند عالم را

[...]

شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان

برکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان

چون ملک ساخته خود را به پر و بال دروغ

همه دیوند که ابلیس بود مهترشان

همه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگ

[...]

خیرشان اینست چه بود شرشان

قبحشان را باز دان از فرشان

پسران فلان سه بدبختند

که چهارم نزاد مادرشان

این بدست آن بتر به نام ایزد

وان بتر تر که خاک بر سرشان

نور خود را نثار بر سرشان

کرد تا شد لقاش در خورشان

آن بلا بازگشت بر سرشان

زانکه آن قهر بود در خورشان

غیر من نیست هیچ در خورشان

هوس من پر است در سرشان

آمنوا نقش لوح خاطرشان

عملوا الصالحات ظاهرشان

از شریعت شعار ظاهرشان

بر طریقت قرار خاطرشان

ابروان چتر سیه بر سرشان

مانع از آفت تیغ خورشان

ظل نواب باد بر سرشان

سد چو وحشی بود ثناگرشان

زد آتش گرمی خور در جگرشان

یکی ویرانه آمد در نظرشان

نبوده آگهی از یکدگرشان

نه از جاه و مقام هم خبرشان

سایه ی تاج تست بر سرشان

پایه ی تخت تست در برشان

هوای دیدن اکبر زند چو بر سرشان

بود به دهر همه مومنین براردرشان