همی تا جان ما بر جای باشد

دل ما هر دو مهر افروز باشد

کان نمازی که عادتی باشد

خاک باشد که باد برپاشد

در میان ار هزار کُه باشد

مرگ یک دم چو خاک بر پاشد

مال دنیا اگر ورا باشد

همه بر زایرانش بر پاشد

غلام توام چون غلامت نباشد

هر آنکس که در نام نام تو باشد

چنین صد حوادث تو دانم که دانی

که در عهدهٔ یک پیام تو باشد

چه باشد که کامم درین برنیاید

[...]

چو عشقت همدم و همراه باشد

ترا سرما نه و گرما نباشد

سجود اهل دید از دل بباشد

سجود دیگران تقلید باشد

حقیقت بود من بود تو باشد

بجز تو دیدم من از چه باشد

وجود او کجا در دهر باشد

که مثل ذات او دیگر نباشد

طریق عشق جانان لطف باشد

که جز مر لطف او چیزی نباشد

چو قطره غرق دریا شد چه باشد

وجود قطره جز دریا نباشد

چو عشق آمد عیان کن آنچه باشد

که جز دیدار چیزی مینباشد

دوای درد تو هم مرگ باشد

که اندر راه حق کل ترک باشد

در آئینه ببینی هرچه باشد

به جز رخسار جان چیزی نباشد

مگر چیزی که آن بیعقل باشد

که جز بیحرمتی اینجا نباشد

بخود اندیشه کرد آیا که باشد

که او را این سزا اینجا بباشد

اگرواصل شوی زین سجده باشد

وگرنه واصی هرگز نباشد

که سرّ دوست اینجاگه چه باشد

بگفتا سجده کردن گر نباشد

کنم روزی کسی کو نیک باشد

که قول من دروغ اینجا نباشد

بقدر هر کسی جامی که باشد

دهد تا نیز مر طاقت نباشد