پرستار کو رهنمای تو بود

به پرده درون دلگشای تو بود

که بود جان که نه در بند وفای تو بود

چه کند دل که نه خرسند جفای تو بود

سرِ ادبار من ار هست، مرا شاید؛ از آنک

دیده آنجا نهد اقبال که پای تو بود

در هوای تو شدم ذره زرین آری

[...]

جانا جانم غرقهٔ دریای تو بود

پیوسته چو قطره بی سر وپای تو بود

من حوصله ای نداشتم، این همه کار،

از حوصله بخشیدن سودای تو بود

تا چو دوران فنای تو بود

دوستت بی تو بجای تو بود

در دیدهٔ هرک توتیای تو بود

سلطانِ زمانه و گدای تو بود

البتّه کمالِ هیچ کس را نرسد

آنجا که جلالِ کبریای تو بود

آن تازه تنی که در بلای تو بود

آغشته به خون کربلای تو بود

یارب که چه کار دارد و کارستان

آن بی‌کاری که از برای تو بود

من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود؟

سر نه چیزی‌ست که شایستهٔ پای تو بود

خرم آن روی که در روی تو باشد همه عمر

وین نباشد مگر آن وقت که رأی تو بود

ذره‌ای در همه اجزای من مسکین نیست

[...]

هوس عمر عزیزم ز برای تو بود

بکشم جور جهانی چو رضای تو بود

در ازل جان مرا عشق تو هم صحبت بود

تا ابد در دل من مهر و وفای تو بود

جای افسر شود آن سر که به پای تو رسد

[...]

ارض بطحا که زیر پای تو بود

خاک نعلین عرش سای تو بود

کوشش من که در قفای تو بود

نیز برای خود از برای تو بود

ایساقی جان که جای فدای تو بود

خوش وقت کسی که خاک پای تو بود

آنجا که تویی هزار خورشید فلک

سرگشته چو ذره در هوای تو بود

ساقی قدحی که جان فدای تو بود

خوش وقت کسی که خاکپای تو بود

آنجا که تویی هزار خورشید فلک

سرگشته چو ذره در هوای تو بود

دست و دامن چه سزاوار عطای تو بود؟

ظرف دریوزه کند هرکه گدای تو بود

بی نیاز از زر و سیمند طلبکارانت

گنج زیر قدم آبله پای تو بود

خون کند در دل گلگونه حوران بهشت

[...]

وردم همه وقت، ماجرای تو بود

گوشم شب و روز بر نوای تو بود

بیگانه‌ام از خلق که دانم به یقین

بیگانه خلق، آشنای تو بود

شب که در خلوت اندیشه تمنّای تو بود

گل داغ دل من انجمن آرای تو بود

جلوه در آینه ام پرتو رخسار تو داشت

سینه آتشکدهٔ حسن دلارای تو بود

مژه بر هم نزدم آینه سان در همه عمر

[...]

من چه در پای تو ریزم که سزای تو بود

سر نه چیزی است که شایسته پای تو بود

من چه در پای تو ریزم که سزای تو بود

سر نه چیزی است که شایسته پای تو بود

ای آنکه دل شکسته جای تو بود

عالم همه پرتو لقای تو بود

گویند که نفی غیر اثبات حق است

نفی که کنم که او سوای تو بود