شد آبروی عاشقان از خوی آتش‌ناک تو

بنشین و بنشان باد خویش ای جان عاشق خاک تو

بس کن ز شور انگیختن وز خون ناحق ریختن

کز بس شکار آویختن فرسوده شد فتراک تو

ای قدر ایمان کم شده زان زلف سر درهم شده

[...]

من از امتان کمترین خاک تو

بدین لاغری صید فتراک تو

ای جهان با رتبت خود خاک تو

صد جهان جان خاک جان پاک تو

دست کس نرسید برفتراک تو

لاجرم هستیم خاک خاک تو

گر برون آیی ز یک یک پاک تو

خوش به خواب اندر شوی در خاک تو

چند داری روی خانه پاک تو

خانه چاهی کن برافکن خاک تو

یوسف صدیق جان پاک تو

در درون خانهٔ پر خاک تو

گر تحمل میکنی چون خاک تو

در دو عالم همچو آبی پاک تو

هر کرا بینی تو گردد خاک تو

شکر گوید ز اعتقاد پاک تو

گر برون آئی ز یکیک پاک تو

خوش بخواب اندر شوی در خاک تو

در زمان دور عیسی پاک تو

بار دیگر زنده گردد خاک تو

ای شکار آویز دل فتراک تو

روح گردی بربساط پاک تو

آب حیوان با همه باد قبول

بر سر آتش نشست از خاک تو

باز گیرد سر، ز بالین عدم

[...]

هر دم آسیبست بر ادراک تو

نبت نو نو رسته بین از خاک تو

تو آب حیاتی و من خاک تو

غباری ز من بر دل پاک تو

پادشاهان کحل چشم حور و غلمان خاک تو

صدهزاران رحمت حق بر روان پاک تو

دور زده دست به فتراک تو

آمده محراب فلک خاک تو

من کجا و وصف ذات پاک تو

ای ملایک قاصر از ادراک تو

کیست آن شهزاده روح پاک تو

درک آن بالاتر از ادراک تو

بگریم به زخم تن چاک تو

که شویم زخون پیکر پاک تو

بگریم برآن جسم صد چاک تو

برآن مشکبو موی پر خاک تو