تنگ شد عالم برو از بهر گاو

شور شور اندر فگند و کاو کاو

همی داد هر سال مر سام ساو

که با او به رزمش نبود ایچ تاو

که با چنگ رستم ندارید تاو

بده زود بر کام ما باژ و ساو

پذیرفت هر مهتری باژ و ساو

نکرد آزمون گاو با شیر تاو

همی آمد از چرخ بانگ چکاو

تو گفتی ندارد تن گاو تاو

به ترکان نداد ایچ کس باژ و ساو

برین روزگار گذشته بتاو

فرستندش از مرزها باژ و ساو

که با جنگ او نیستشان زور و تاو

چنان بد که هر سال یک چرم گاو

ز کابل همی خواستی باژ و ساو

همی گفت تا کی ازین باژ و ساو

نه با سیستان ما نداریم تاو

سخن گفت هرگونه از باژ و ساو

ز چیزی که دارد پی روم تاو

همه پاک با هدیه و باژ و ساو

نه پی بود با او کسی را نه تاو

همی شیر خوردی ازو ماده گاو

کلان گاو گوساله بی زور و تاو

فرستی به فرمان ما باژ و ساو

بدانی که با ما ترا نیست تاو

کنون گر نتابی سر از باژ و ساو

بدانی که با ما نداری تو تاو

ز دست دگر شیر مهتر ز گاو

که با جنگ ایشان نبد زور و تاو

همه شهر با او نداریم تاو

خورش بایدش هر شبی پنج گاو

چو خورشید برزد سر از برج گاو

ز گلزاربرخاست بانگ چکاو

چو نامه بخوانی بیارای ساو

مرنجان تن خویش و با بد مکاو

ز هر مرز پیوسته شد باژ و ساو

کسی را نبد با جهاندار تاو

همی بود شاپور تا باژ و ساو

فرستاد قیصر ده انبان گاو