چراگاهشان بارگاه منست

هرآنکس که اندر سپاه منست

زمین بنده و رخش گاه من‌ست

نگین گرز و مغفر کلاه من‌ست

کنون تا به جیحون سپاه منست

جهان زیر فر کلاه منست

بسا باغ کان رزمگاه منست

به هر سو نشان سپاه منست

جهاندار یزدان پناه منست

زمین تخت و گردون کلاه منست

بدو گفت شاه این گناه منست

که پروردن آیین و راه منست

جهان سر به سر در پناه منست

پسندیدن داد راه منست

ز هر سو که اکنون سپاه منست

وگر پادشاهی و راه منست

ز چین تا به جیحون سپاه منست

جهان زیر فر کلاه منست

که خاک منوچهر گاه منست

سر تخت نوذر کلاه منست

که این قادسی گورگاه منست

کفن جوشن و خون کلاه منست

تخت دل من مسخر شاه منست

شاهی به کمال شاه دلخواه منست

او سید من باشد و من بندهٔ او

این سید و بنده نعمت الله منست

این هشت حرف نام آن شاه منست

آن شاه که او مظهر الله منست

مجموع دویست و سی و یک بشمارش

تا دریابی که نام دلخواه منست

این هفت فلک سیاره از آه منست

عرش و ملک و ستاره همراه منست

این من نه منم جمله از او می گویم

این گفتهٔ من تمام ز الله منست

مه و مهر روی کلاه منست

شفق شقه قدرو جاه منست

منم که کنج خرابات خانقاه منست

می صبوح زدن ورد صبحگاه منست

نبسته تیره گی کفر کله بر سر دیر

ز عشق مغبچه بر چرخ دود آه منست

ز عشق ماه وشان داغهای تازه ببین

[...]

دایما درد تو همراه منست

عشق تو هم حاکم و شاه منست

هرکه بیدارست شبها در جهان

از فغان و زاری و آه منست

دو گواه عدل بر سوز دلم

[...]

ز دریا به دریا سپاه منست

خداوند گیتی پناه منست