ولیکن دلش میلِ آن ماه داشت

که الحق فریبنده‌دلخواه داشت

شهریاری دختری چون ماه داشت

عالمی پر عاشق و گمراه داشت

یوسف همدان که چشم راه داشت

سینهٔ پاک و دل آگاه داشت

گفت باید خویش را آگاه داشت

در همه دلها بمعنی راه داشت

از کس دلم ندید طریق نگاهداشت

جز غم که جانب دل ما را نگاهداشت

دل شد شکسته حال و پریشان از آن جهت

کاندر سواد طرّه خوبان پناه داشت

زان روی با بنفشه مرا هست الفتی

[...]

دماغی پر از نخوت و جاه داشت

دلی خالی از حشمت شاه داشت

کی یوسف این طراوت و روی چو ماه داشت

این شیوة تبسّم و طرز نگاه داشت

این ناز و این کرشمه و این چشم و این نگاه

در عهد تو چه‌گونه توان دل نگاه داشت!

من کوه کندم از مژه در عاشقیّ و تو

[...]

عروس شب آرایش از ماه داشت

فلک ز اختران چشم بر راه داشت

بخیلی در آن آستان راه داشت

ز جودش بدل خون، بلب آه داشت!

لیک آن طوطی به هرجا راه داشت

با وجود این دلی آگاه داشت

گرچه از هرجا دلی آگاه داشت

مظهریت از جلال شاه داشت

عزیز زهرا حسین تجمل و جاه داشت

ز مکه چونبست بار جلال دلخواه داشت

جنیبت خاص در جلو به همراه داشت

چو حضرتش احتراز ز ما سوی‌الله داشت

در سیاست خاطری آگاه داشت

لیک با بدخواه خسرو راه داشت

یکی بار خربوزه همراه داشت

ز بار گران ناله و آه داشت