کجا رامین که با تو مهربان گشت

به چشمت خاک راه شایگان گشت

چو ماهی پنج و شش گرد جهان گشت

تنش یکباره سست و ناتوان گشت

دل رامین بیچاره چنان گشت

که گفتی همچو مرده بی روان گشت

بوالفرج را در این بنا که در آن

اختلاف سخن فراوان گشت

سخنی چند معجب است که عقل

بر وقوفش رسید و حیران گشت

گوید این در بهشت یکچندی

[...]

در عالم عشق تا دلم سلطان گشت

آزاد ز کفر و فارغ از ایمان گشت

اندر ره خود مشکل خود خود دیدم

از خود چو برون شدم رهم آسان گشت

در عالم عشق تا دلم سلطان گشت

آزاد ز کفر و فارغ از ایمان گشت

اندر ره خود مشکل خود خود دیدم

از خود چو برون شدیم راه آسان گشت

چو گِرد این چنین سحری توان گشت

چنین باید شدن نه آنچنان گشت

کشیده قدّ چون سرو روان گشت

رخش بر سرو ماهی دلستان گشت

چو قدّوسی توانی جاودان گشت

همه تن دل همه دل نیز جان گشت

ز تفّ عشق و تفّ تب چنان گشت

که زیر شعله چون اخگر نهان گشت

دریغا کان چنان گنجی نهان گشت

وزو چون گنج جانم خاکدان گشت

نباید بود گل را سرگران گشت

که نتواند کس از رسم جهان گشت

ز آهم آسمان هر شب چنان گشت

که گویی ابر شد و آتش‌فشان گشت

گرفتش در بر و اشکش روان گشت

که بی جانان بسی الحق بجان گشت

دلش از شرم گل آتشفشان گشت

شد آبی و عرق از وی روان گشت

تا حاصل دردم سبب درمان گشت

پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود و کنون

تن دل شد دل جان شد و جان جانان گشت

تا حاصل دردم سبب درمان گشت

پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون

تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

خضر خان چون به سرسبزی چنان گشت

که خواهد عالمی را سایبان گشت

به حرف من چو نهاد این زمان نگار انگشت

به اشک دیدهٔ خونین کنم نگار انگشت

بگفتم از لب شیرین مرا بده کامی

نهاد بر لب شیرین آبدار انگشت

محقق از خط ریحان یار رشک برد

[...]

متقاطر شد ابر و باران گشت

رونق افزای باغ و بستان گشت