چو در کهف رفتند، یزدان پاک

برآورد از اندامشان جان پاک

تو این را به زنهار یزدان پاک

بدار و بپرورْش چون جان پاک

ز یزدان پاک آمد این جان پاک

سپردم دگر ره به یزدان پاک

چو عیسی گر شوی از جسم و جان پاک

ببینی ذاتحق اندر عیان پاک

داده اور ا معرفت یزدان پاک

غیر حق را رفته بود از جان پاک

هر که را هست از هوسها جان پاک

زود بیند حضرت و ایوان پاک

نباشد در صدف گوهر چنان پاک

که بوده از تهمت آن جان و جهان پاک

دل را نکند گریه ز اندوه جهان پاک

ازداغ به باران نشود لاله ستان پاک

از پرتو خورشید دلم داغ و کباب است

کآمد به جهان پاک وبرون شد ز جهان پاک

سیلاب حوادث شود افسانه خوابش

[...]

از یار بد چه نقص، بخوش طینتان پاک؟

تن گر شود پلید، چه نقصان بجان پاک؟!

دارد کلام پاکدلان بیشتر اثر

زور خدنگ بیش بود از کمان پاک

بر خصم، بی درشت سخن، کارگر تراست

[...]

به‌مرد و زنش داده یزدان پاک

دل و دیده و دست و دامان پاک

خریده است یزدان زتو جان پاک

بتاز و بده جان به جانان پاک