که من قیصران را به فرمان شوم

بترسم ز تهدید و پیچان شوم

روز دو از عشق پشیمان شوم

توبه کنم باز و به سامان شوم

باز به یک وسوسهٔ دیو عشق

بار دگر با سر دیوان شوم

بس که ز عشق تو اگر من منم

[...]

غم به تکلف به سر من مبار

زانکه به سعی تو تن آسان شوم

من خود اگر مادر غم اژدهاست

تا که بزاید به سر آن شوم

پرسی و گویی که ز من بد مگوی

[...]

من اگر شایستهٔ سلطان شوم

به که در وادی بی‌پایان شوم

من همی خواهم که چون ایشان شوم

در قدوم حضرتت انسان شوم

والله ار زین خار در بستان شوم

همچو بلبل زین سبب نالان شوم

بار دیگر از ملک قربان شوم

آنچ اندر وهم ناید آن شوم

پر من بگشای تا پران شوم

در حدیقهٔ ذکر و سیبستان شوم

وقت آن آمد که من عریان شوم

نقش بگذارم سراسر جان شوم

بلبل آسا زین قفس پران شوم

جسم بگذارم بکلی جان شوم

خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم

حرفی ز من بپرسی و من بی‌زبان شوم

وقت سخن تو غرق عرق گردی از حجاب

من آب گردم و ز خجالت روان شوم

یاری به غیر کن که سزای وفای من

[...]

وقت آن آمد که من عریان شوم

جسم بگذارم سراسر جان شوم

جذبه‌ای خواهم که از خود نیز روگردان شوم

هرکجا آیینه‌ای پیدا شود پنهان شوم

رنگ آبادی ندارم خانه بی‌صاحبم

گر خریدارم شود سیلاب آبادان شوم

قرض دار روزگارم، خاطرم زان شاد نیست

[...]

خوش آنکه رویت بینم و در روی تو حیران شوم

تو بر رخم خندان شوی من از غمت گریان شوم

آن قدّ رعنای ترا هر لحظه گردم گرد سر

و آن سرو بالای ترا هر دم بلاگردان شوم

تو خنده را بر رغم من در زیر لب پنهان کنی

[...]

چیست دوزخ تا از آن ترسان شوم

تا ز بیم تف آن گریان شوم

بار دیگر از ملک پران شوم

آنچه در عقل تو ناید آن شوم

چند همچون مرغ شب از تاب خور پنهان شوم

وقت شد تا پرفشان چون بلبل بستان شوم

تا بکی چون زاغ اندر باغ آیم با خزان

عندلیبم کن که تا زیب بهارستان شوم

تا بکی باشم سکندروار در ظلمات نفس

[...]

بار دیگر از ملک پران شوم

آنچه اندر وهم ناید آن شوم

تا چند سرگران ز مدار جهان شوم

تا چند از مدار جهان سرگران شوم

در بین ما و دوست به جز خود حجاب نیست

آن به که بگذرم ز خود و از میان شوم

زندان تن گذارم و این خاکدان دون

[...]

باید او را من مطیع از جان شوم

هرچه گوید بنده فرمان شوم