کی سزای جهان جان باشد

هرکرا روی دل به کان باشد

راز مر دوست را چو جان باشد

زان چو جان در دلش نهان باشد

راز در زیرکان نهان باشد

زانکه هشیار بدگمان باشد

شرع را عقل قهرمان باشد

ملک را عدل پاسبان باشد

گفت سلطان که بر من آن باشد

که دهم نامه تا روان باشد

شاه را حکم چون روان باشد

عالم از عدل او جنان باشد

اندر آن دم که خوش زبان باشد

گوش را لفظ او چو جان باشد

بد بد است ار چه نیک‌دان باشد

سگ سگ است ارچه سرشبان باشد

آب منصف روان روان باشد

لیک سیلش هلاک جان باشد

آب نایافته گران باشد

چون بیابند رایگان باشد

بر کهی کز مهان نهان باشد

گر بخندند جای آن باشد

مرد کز ابلهان نهان باشد

در چنین جای جای آن باشد

عاقلان را غذای جان باشد

عارفان را به از روان باشد

تا جان باشد عشق تو در جان باشد

در هستی آن قوت ارکان باشد

وانرا که بقای او بجانان باشد

او را بمدان که این بود آن باشد

زانجا که کمال حضرت عزت اوست

اعیان وجود را چه امکان باشد

رنگ عاشق چو زعفران باشد

هرکه عاشق بود چنان باشد

روی فارغ‌دلان به رنگ بود

رنگ غافل چو ارغوان باشد

قاصد عشق او ز ره چو رسید

[...]

گر دل و دست بحر و کان باشد

دل و دست خدایگان باشد

شاه سنجر که کمترین خَدَمَش

در جهان پادشه نشان باشد

پادشاه جهان که فرمانش

[...]

دلبرم تا ز من نهان باشد

جوی خون بر رخم روان باشد

ور نهان باشد او زمن چه عجب

کوچوجانست و جان نهان باشد

یار بی خوی خوش نکو ناید

[...]

چون روی تو ماه سمانباشد

چون زلطف تو مشک ختانباشد

غم چو می راحتِ روان باشد

چون رضای تو در میان باشد