ای دل همگی خویش در جانان باز

هر چیز که آن خوشترت آید آن باز

در شش در عشق چون زنان حیله مجوی

مردانه درا و همچو مردان، جان باز

چون نیست ره هجرِ ترا پایان باز

پس چون بگشایم گرهِ هجران باز

تا کی باشم فتاده از جانان باز

چون کودک شیرخواره از پستان باز

چو جانم بی‌جهان ماند از جهان باز

کسی جوید نشان از بی‌نشان باز

تو تا عاشق نگردی نیک جانباز

نیابی سرِّ کار افتادگان باز

خدا بیناش کرد از بعدِ آن باز

که شد ده سالِ دیگر خون فشان باز

چو می‌جوئی نشان از بی‌نشان باز

ازین جستن نه اِستی یک زمان باز

شود چشمت به خورشید جهان باز

شود بر تو در دریای جان باز

ورت بخشد کله چه تو چه آن باز

که هر دو زین کله هستند جان باز

تو میباید که جویی آن نشان باز

چنین دانم که یابی در جهان باز

بحمداللّه که ماندم از جهان باز

نهادم روی جانان را بجان باز

براه شرع هر کو گشت جانباز

در اینجا یافت این راز نهان باز

بمقصودی رسیدی این زمان باز

که خودشان بگذرانی زین نشان باز

چو اصل خویش یابی در جهان باز

بیابی وصل خوداندر مکان باز

یقین ای بایزید این را بدان باز

که میگویم ز سر جان جان باز

سجودت میکنم اندر مکان باز

بشکر آنکه دیدم جان جان باز

خلایق را بپرس و عالمان باز

یقین از ما گمان از جاهلان باز

کنون شوبرسر اسرار جان باز

بگو دیگر تو از عین عیان باز

نبینید هیچکس ما را چنان باز

که تا اینجا نگردد جسم و جان باز

دم عیسی تو داری در زمان باز

که گفتستی عیان اندر جهان باز

ز توحیدش نظر کن این زمان باز

که دیدستی جمال جاودان باز