همت آزادگی بینم طباعی

همت فرهنگها بینم سماعی

چو گل بیش ندهم سران را صداعی

کنم بلبلان طرب را وداعی

نه از کاس نوشم، نه از کس نیوشم

صبوحی میی، بوالفتوحی سماعی

ز مه جام و ز افلاک صوت اسم و دارم

[...]

خرچنگ به چنگل ذراعی

انداخته ناخن سباعی

بدو گفتند ای در انقطاعی

نه بیند هیچکس چون تو شجاعی

یکی خود سوخته تحت الشعاعی

وصالی یافت بعد از انقطاعی

ز شعرم یادداشت از طبع داعی

همه مختار نامه از رباعی

نمیبینی که در کسب شعاعی

کند منزل بمنزل انتجاعی

نباشد طالب جاه و متاعی

بود پیوسته جویای سماعی

بود نادر چنین صاحب سماعی

که بر هر کس بتابد زان شعاعی

همه زان تو و تو در سماعی

بکرده جان و جسمت را وداعی

از آن جوهر ترا آمد شعاعی

درون دل ترا دارد وداعی

به چرخ چارمت عیسیست داعی

به پیش دولتت چاوش ساعی

گر گوشه بسازد سلطان حسین ما را

در قلب شهر نبود کس را بما نزاعی

با مطربان خوشگو شام و صباح باشد

در گوشه حسینی عشاق را سماعی

این قوم ز رقص اختراعی

هستند مؤنث سماعی

دم رفتن نکرد او گر وداعی

چه باز آید نداریمش نزاعی

دلم پرخون و شیشه خالی از بند

دراین حالت کجا ماند سماعی

ببازاری که آرد جنس حسنش

[...]

اگر بمحفل مستان شبی کنند سماعی

کنند اهل تصوف زوجد و حال وداعی

چه نور بود که در طور عشق کرد تجلی

که سوخت خرمن کون و مکان زبرق شعاعی

بجز متاع محبت بغیر جنس صداقت

[...]

بسوی غیر با او اتساعی

نباشد نزد عقل و اطلاعی

ندارند از معارف اطلاعی

وزین دولت نیابند انتفاعی

نباشد لطف او را امتناعی

بود ز و هر عطا و انتزاعی

در این میدان نیاید جز شجاعی

به ترک میل او جوید دفاعی