نیایش به جای پسر داشتی

جز او بر کسی چشم نگماشتی

که چون خواستی دیو برداشتی

ز هامون به گردون برافراشتی

جدا پیش‌تر زین کجا داشتی

مدارم که آمد گه آشتی

نرفت ایچ با من سخن ز آشتی

ز فرمان من روی برگاشتی

چگونه بود در میان آشتی

ولیکن مرا بود پنداشتی

دگر آنک جستی همی آشتی

بسی روز با پند بگذاشتی

خور وخواب با موبدان داشتی

همی سر به دانش برافراشتی

همی هر زمان باره برگاشتی

وز ابر سیه نعره برداشتی

مرا از پی فرخی داشتی

که شبگیر چون چشم بگماشتی

که از کین چنین پشت برگاشتی

بدین دژ مرا خوار بگذاشتی

به دام آمده گرگ برگاشتی

ندانم کز این خود چه پنداشتی

چو یاد آورم چون کنم آشتی

که نیکی سراسر بدی کاشتی

سر بادبان تیز برگاشتی

چو برق درخشنده بگماشتی

به گردن کشان بر سرافراشتی

سر نیزه از سنگ بگذاشتی

ز خواهنده کس پیش نگذاشتی

هرآن کآمدی خوار برگاشتی

ز بالای مه نیزه بفراشتی

ز پهنای کُه خشت بگذاشتی

به زخمی کجا نیزه برگاشتی

زدی بر یکی بر سه بگذاشتی

به نوک سنان پیل برداشتی

سپاهی به یک حمله برگاشتی

چو زو مرد کف باز برداشتی

ز پستی دگر سر برافراشتی

نشیمنش را زابر بگذاشتی

به صد رنگ پیکرش بنگاشتی