دوگونست جنبش ز بن کژ و راست

همان دایره نیز از نقطه خاست

برد شان به هر کالبد کژّ و راست

بدارد چنان کش بود کام و خواست

کف و تیرگی هر چه ز آن آب خاست

زمین گشت اینک که در زیر ماست

ز یکسو بود جنبش طبع راست

چنان جنبد این جان که او را هواست

چو آمد درین پیکر و راست خاست

به ایزد رسد گر بود پاک و راست

ره نیک و بد کشتن تخم ماست

خرد کشتی و توشه مان راه راست

بدو گفت روز و شب اند این دو راست

سوارانش ماییم و ره عمر ماست

به از گنج دانش به گیتی کجاست

کرا گنج دانش بود پادشاست

دگر آن که نتوانش دانست راست

بزرگی و خوبی یزدان ماست

نکو نامی از گیتی آنرا سزاست

که کردار او خوب وگفتار راست

بسی دان ره دانش افزون وکاست

نداند خرد جز یکی راه راست

نه کس دید کان آب را ره کجاست

نه سیر آمد از خوردنش هر که خواست

چنین گفت کآن جای سیمرغ راست

که بر خیل مرغان همه پادشاست

خدنگ از کمان پهلوان کرد راست

از آن مرغ چندی بیفکند خواست

از آن کوه ملاح بگذشت خواست

سپهدار گفت این شتابت چراست

گر آرید پیشم یکی را رواست

که تا وی خورد زین، کجا خورد ماست

جهان پهلوان را ز هر سو که خواست

همی گشت زینگونه سه سال راست

به گنج نیاکان نهاد آنچه خواست

از آن پس برآسود یک ماه راست

جهان گر کنی زیر و بر چپ‌ و راست

ز بخشش فزونی ندانی به کاست

که گنج و سلیح و سپاهت کجاست

اگر دختر شهریارت هواست