از فراوانی، که خشکا مار کرد

زن نهان مر مرد را بیدار کرد

آنگهی گنجور مشک آمار کرد

تا مرو را زان بدان بیدار کرد

به سنگ و به گچ دیو دیوار کرد

نخست از بَرَش هندسی کار کرد

همه خواسته بر شتر بار کرد

دل پاک سوی جهاندار کرد

بر ایرانیان بر نگهدار کرد

سر سرکشان پر ز تیمار کرد

ابا رخش بر خیره پیکار کرد

ازان کاو سرخفته بیدار کرد

غمی گشت و سودابه را خوار کرد

دل خویشتن را پرآزار کرد

ازان پس به چوگان برو کار کرد

چنان شد که با ماه دیدار کرد

تن خویش را نامبردار کرد

فزونی یکی نیز دیوار کرد

صد اشتر ز گنج و درم بار کرد

چهل را همه بار دینار کرد

بریده سر و تنش بر دار کرد

دو پایش زبر سر نگونسار کرد

بریده سرش را نگونسار کرد

تنش را به خون غرقه بر دار کرد

مران پور خود را سپهدار کرد

بران لشکر گشن سالار کرد

ز خون نیا دل بی‌آزار کرد

سری را بریشان نگهدار کرد

سر اندریمان نگونسار کرد

برادرش را نیز بر دار کرد

مرابر سر انجمن خوار کرد

همان گوهر بد پدیدار کرد

فرامرز را زنده بر دار کرد

تن پیلوارش نگونسار کرد

برآشفت و ما را بدان خوار کرد

به گفتار با شاه پیکار کرد

هزار اشتر بارکش بار کرد

تن‌آسان شد آنکو درم خوار کرد

ده اشتر ز برد یمن بار کرد

دگر پنج را بار دینار کرد