ای ترا یار نه و یار همه

وی یکی آفریدگار همه

سازمند از تو گشته کار همه

ای همه و آفریدگار همه

خداوند بی یار و یار همه

به خود زنده و زنده‌دار همه

حکمت او بر نهد بار همه

وای عجب او خود نگه دار همه

عمرو عبدوُدّو سر دار همه

پهلوانی پر دلی یار همه

ماییم بدست دل گرفتار همه

تسبیه گسسته بسته زنّار همه

پوشیده خشتها و شکم پر باده

مانند قرابه پنبه دستار همه

گفتم ای چاره ساز کار همه

بشنو این فغان زار همه

سنگ بطحاش گهردار همه

ابر صحراش گهربار همه

بازکش پای ز آزار همه

دست بگشای به ایثار همه

بدیدم سرانجام کار همه

که بر چیست آخر قرار همه

ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه

درد تو دوای دل بیمار همه

هر ذره هواخاه بود مهر تو را

گرم است ز سودای تو بازار همه

آشنا باشد به گفتار همه

تا بگوید با شه اسرار همه

سازمند از تو گشته کارِ همه

ای همه و آفریدگار همه

بر دل آشوبی و درخون جگری یار همه

صبح چهرش زصفا شمع شب تارهمه

شده تاریک روزگار همه

به گدایی کشیده کار همه

عیبجویی شدست کار همه

تیره گشتست روزگار همه

درکف اوست اختیار همه

مال و ناموس وکار و بار همه