چه گویم چه کردم نگار ترا

که برد آن نبرده سوار ترا

چون رهی کرد فخر و عار ترا

ای حدث با قِدم چه کار ترا

بس بود کبر و ناز یار ترا

با خدای ای پسر چه کار ترا

ای هوا کرده زیر بار ترا

با چنین یاوه‌ها چکار ترا

آفریننده باد یار ترا

کافرید او بزرگوار ترا

پس از این دهر پر امارت را

نسخه زین در برد وزارت را

آفریننده باد یار ترا

کافرید او بزرگوار ترا

عمریست ندیده‌ایم گلزار ترا

وان نرگس پرخمار خمار ترا

پنهان‌شده‌ای ز خلق مانند وفا

دیریست ندیده‌ایم رخسار ترا

سالها زحمتست و کار ترا

تا یکی گردد آن هزار ترا

گر خرد یار تست ابن یمین

بر طرب نه بنای کارت را

زانکه چندان تفاوتی نکند

بد و نیک تو کردگارت را

زهی به خار مژه صد هزار زار ترا

اسیر دو گل عارض دو صد هزار ترا

مباد جور خزان از بهار زیبایی

چنین که تازه شد گلشن عذار ترا

دلا ز ناله مکن دعوی شکیبایی

[...]

سرو چون سایه ز پی آمده رفتار ترا

نرگس زن شده گل، گوشه ی دستار ترا

پای مجنون تو در سلسله کی بند شود

طوق و زنجیر رکاب است طلبکار ترا

عهد کردم که گر این بار به کوی تو رسم

[...]

طالعی کو که گشایم در گلزار ترا؟

مغرب بوسه کنم مشرق گفتار ترا

یک نظر‌بازست نرگس چشمِ بیمارِ ترا

گل یکی از سینه‌چاکان است دستارِ ترا

می کند شبنم‌گرانی بر عذارِ نازکت

ابر می‌بوسد زمین از دور گلزارِ ترا

خشک می آید به چشمش جلوهٔ آبِ حیات

[...]

حسن اگر جلوه دهد بر سر بازار ترا

مصر زندان شود از جوش خریدار ترا

بوی گل می برد از کار تماشایی را

حاجتی نیست به خار سر دیوار ترا

چشمه در فصل بهاران ننشیند از جوش

[...]

به صید شیر نر ای بی جگر چه کار ترا؟

شکار او نشدن بس بود شکار ترا

تو تا کناره نگیری ز خویش هیهات است

که در کنار کشد بحر بی کنار ترا

به هر دو دست به دامان بی خودی آویز

[...]

عرش باشد آستانی درگه بار ترا

چینة اول بود نه چرخ دیوار ترا

ریش سازد ز نزاکت گل رخسار ترا

گر خلد خار به پا طالب دیدار ترا

فرصت چشم گشودن به نگاهی ندهد

کس چو حیرت نکشد غیرت رخسار ترا

مگذر از خاک من ای شوخ که نتوان دیدن

[...]

دیده هرکس ندارد تاب دیدار ترا

چشم حسرت می‌تواند دید رخسار ترا

از رگ غیرت به ما دل می‌کشد خنجر، مگر

دیده در یک بزم هوش ما و گفتار ترا

چند بینم دل شوریده گرفتار ترا

جان غم سوخته میخواست چه بسیار ترا

کیست کاورد بدین شوخی رفتار ترا

می‌چکد آب حیات از گل رخسار ترا