وانک آگاه‌تر به کار از من

پاسبان‌تر هزار بار از من

هرکاو سخنی شنود یکبار از من

بنشست به صد‌هزار تیمار از من

کو مستمعی که بشنود یک ساعت‌؟

صد درد دلم به زاری زار از من‌؟

ازین پس نیز ناید کار از من

که آمد مدتی بسیار از من

نمی دانم چه بد کردم چرا رنجید یار از من

که افکند از نظر برداشت چشم اعتبار از من

مگر از خاکساریهای من کردند آگاهش

که بنشستست بر آیینه طبعش غبار از من

نسودم بر کف پای لطیفش خار مژگان را

[...]

جفای یار، چنان برده اعتبار از من

که غیر آید و پرسد نشان یار از من

جواب نامه شوقم حدیث نومیدی‌ست

که قاصد آمد و بگذشت شرمسار از من

مرض عشقم و بیماری‌ام چنان صعب است

[...]

از آه سردم آخر، رنجید یار از من

آیینه دل او، شد در غبار از من

غافل ز من رقیبی، گستاخ سویش آمد

دل ناامید ازو شد، او شرمسار از من

گویا که شب به مستی، گفتم به او غم دل

[...]

جوانی برد با خود آنچه می‌آمد به کار از من

خس و خاری به جا مانده است از چندین بهار از من

جوانی برد با خود آنچه می آمد به کار از من

خس و خاری به جا مانده است از چندین بهار از من

شد عارف و عامی همه را عار از من

بدنامی بت پرست و دیندار ازمن

بی قدری سبحه، ننگ زنار از من

هفتاد و دو ملت‌اند بیزار از من

به اختیار دلی برد چشم یار از من

که دور از او ببرد گریه اختیار از من

به روز حشر اگر اختیار با ما بود

بهشت و هر چه در او از شما و یار از من

سیه تر از سر زلف تو روزگار من است

[...]