یکی دختری مهتر چاج بود

به بالای سرو و ببر عاج بود

همه بیم زان لشکر چاج بود

ز خاقان که با گنج و با تاج بود

ز تختش یکی مهره از عاج بود

پر از رنگ پیکر دگر ساج بود

چو سیصد هزار از دَرِ تاج بود

که در پنج یک بهر مهراج بود

که هر یک سر موج را تاج بود

به بالا مه از گنبد عاج بود

نبیره جهان جوی مهراج بود

فروزنده زو گوهر و تاج بود

دوش ما را در خراباتی شب معراج بود

آنکه مستغنی بد از ما هم به ما محتاج بود

بر امید وصل ما را ملک بود و مال بود

از صفای وقت ما را تخت بود و تاج بود

عشق ما تحقیق بود و شرب ما تسلیم بود

[...]

تخت‌نشین شب معراج بود

تخت نشان کمر و تاج بود

روز سفید آن نه شب داج بود

بود شب‌، اما شب معراج بود

بیت اسرایش شب معراج بود

جبرئیل اندر میان محتاج بود

در آن شب که سلطان معراج بود

فروغ لعمرک بر او تاج بود

آه این چه میل داشتن ملک و تاج بود

این خود چه برفراشتن تخت عاج بود

دردا که رفت در سر کار زمین ری

آن سر که خونبهای جهانش خراج بود

در جان خارجی زغم گنج کار کرد

[...]

ورنه او را از لعمرک تاج بود

هر شب او را لیلة المعراج بود

که هر سروری را به سر، تاج بود

فروغ رخش شمع معراج بود