کژ خاطران که عین خطا شد صوابشان

مخراق اهل مخرقه مالک رقابشان

خلقند پر خلاف و شیاطین مر انس را

ننگند و هم ز ننگ نسوزد شهابشان

بر باطلند از آنکه پدرشان پدید نیست

[...]

ز من گرچه شوریده شد خوابشان

هم از فیض جوی منست آبشان

قمر بر سر زلف پر تابشان

روان تشنه لعل سیرابشان

که جمع آورید مال و اسبابشان

همان خیمه ساز و پرتابشان

ملک، کآدمی داشت در تابشان

گل آلود ازین خاک شد آبشان

اختیاری نیست خورد و خوابشان

اجتهادی نه یکی زاداب شان

گر نبیند هیچ کس ز اصحابشان

جمله گردد ترک آن آدابشان

هم ضَّفَادِع کآمد از هر بابشان

در طعام و جامه های خوابشان

از ظهور اعنی که از اصلابشان

پشت در پشت از ره و آدابشان