صادق آمد بحر و تو چون آب جو

باش تو از بحر معنی آب جو

صد هزار آلودگان آب‌جو

کی بدندی گر نبودی آب جو

تا بزانویی میان آب‌ِ جو

غافل از خود زین و آن تو آب‌جو

دلوهای دیگر از چه آب‌جو

دلو او فارغ ز آب اصحاب‌جو

جو چه می خواهی بیا دریا بجو

عاشقی دریا دلی اینجا بجو

یک دمی با ما در این دریا در آ

آبروی ما درین دریا بجو

هر که بینی دست او را بوسه ده

[...]

خوش در آ در بحر ما ما را بجو

چو چه می جوئی بیا دریا بجو

در وجود خویشتن سیری بکن

حضرت یکتای بی همتا بجو

هر چه می بینی به نور او نگر

[...]

تشنهٔ آب حیات از ما بجو

عین ما جوئی به عین ما بجو

بر کف ما خوش حبابی پر ز آب

در صفای جام می ما را بجو

آن چنان چشمی که بیند روی او

[...]

خوش در آ در بحر ما ما را بجو

خانهٔ اصلی است این ما را بجو

ما ز دریائیم و دریا عین ما

عین ما جوئی به عین ما بجو

چشم ما از نور رویش روشنست

[...]

بگذر از قطره برو دریا بجو

عین ما جوئی به عین ما بجو

دیدهٔ ما جز جمال او ندید

نور او در دیدهٔ بینا بجو

بی سر و پا گرد میخانه بر آ

[...]

نقد گنج کنج دل از ما بجو

آبرو جوئی در این دریا بجو

یک دمی با ما به میخانه خرام

ذوق سرمستان ما آنجا بجو

دنیی و عقبی به این و آن گذار

[...]

در خرابات مغان ما را بجو

رند سرمستی خوشی آنجا بجو

همچو قطره چند گردی در هوا

خوش روان شو سوی ما دریا بجو

هر دو عالم را به این و آن گذار

[...]

گوهر دُر یتیم از ما بجو

آنچنان گوهر در این دریا بجو

در وجود خویشتن سیری بکن

حضرت یکتای بی همتا بجو

دست بگشا دامن خود را بگیر

[...]

آبرو جوئی بیا از ما بجو

دل به دریا ده بیا دریا بجو

دو جهان بگذار تا یکتا شوی

آنگهی یکتای بی همتا بجو

رند مستی گر همی خواهی بیا

[...]

در دل خود دلبر خود را بجو

کام جان خویشتن اینجا بجو

گوهر ار جوئی درین دریا بجو

جوهر دُر یتیم از ما بجو

گوهر ار جوئی در این دریا بجو

سر آن درّ یتیم از ما بجو

قطره و موج و حباب از ما بجو

یک حقیقت از همه اشیا بجو

رو بدریا کرد دیگر آب جو

زی پدر شد آب گوی و آب جو