کنون بشنو از شاه ایران سخن

هم از زال رستم گو پیلتن

شگفتی یکی داستانی زنو

ز پیر پسندیده دهقان نو

چنین گفت گوینده داستان

[...]

تهمتن شب تیره راخواب شد

از آن نامه اش دل پر از تاب شد

همی دید روشن روانش بخواب

یکی قصر خرم تر از آفتاب

میان سرا بد یکی تخت زر

[...]

شهنشاه رفتش پذیره به پیش

ببوسید روی یل پاک کیش

که شاد آمدی ای سرانجمن

برافروختی جان تاریک من

تهمتن ببوسید مر دست شاه

[...]

چو رستم برفت از در شاه نو

بشد باغ ایران پر از خارخو

پس آگاهی آمد به لهراسپ شاه

که شد کشته جهن سرافرازگاه

بدست ستمکاره ارجاسپ شاه

[...]

ز فولاد نام وی ارهنگ بود

خدنگش نهان در دل سنگ بود

ورا نیز ارجاسپ همراه بود

ز کین بر سر شاه لهراسپ بود

بدو گفت خون پدر باز خواه

[...]

کنون ای سراینده داستان

زنه بیشه آرم سخن در میان

بیارم کنون رزم نه بیشه پیش

که دارم درین رزم اندیشه بیش

ز نه بیشه چون بشنوی داستان

[...]

به جمهور گفت ای شه پاکزاد

پس پشت من زانکه دارد نژاد

چو آمد بدان بیشه آن نامدار

یکی پیل آمد بر شهریار

سری همچو گنبد تنی همچو کوه

[...]

دویم منزل ای نامدار سوار

چو پیش آید از گردش روزگار

بدو گفت جمهور کای نامور

یکی بیشه پیش آیدت زآن بتر

درین بیشه گرگست هر یک چکوه

[...]

چه روز دگر شد جهان عطر‌بار

رسیدند در دامن کوهسار

همه کوه یکسر پر از بیشه بود

که کم اندران بیشه اندیشه بود

ز جمهور پرسید که‌ای گرد نیو

[...]

یکی دشت پیش آمدش ناگهان

که پیدا نبودش کنار و گران

همه دشت آکنده از خار بود

برون رفتن از دشت دشوار بود

بپرسید کاینجا چو چیز است پس

[...]

بگفتا که ای شیر شمشیرگیر

روانت جوان باد رای تو پیر

چه فردا زند شیر بر چرخ چنگ

ز گرگ شب افتاد بیم پلنگ

یکی بیشه پیش آیدت پر ز شیر

[...]

شب تیره در بیشه راندند اسپ

خروشان بکردار آذرگشسب

هوا سرد بود از دم زمهریر

فرود آمد آنگه یل شیرگیر

بسی هیمه کردند از بیشه جمع

[...]

چه خورشید تابان فروشد به چاه

جهان شد بکردار تابنده ماه

برفتند بیرون ز بیشه چه باد

فرود آمد آنگه یل پاکزاد

خدای جهان را ستودن گرفت

[...]

بدین منزل هشتم از روزگار

چه بینم ایا نامدار سوار

بگفتا چه سر بر زند آفتاب

ببینی یکی ژرف دریای آب

که فیل از دمش کی گدا آورد

[...]

بر آن که یکی قلعه بینی شگرف

نگردد کم از بس بلندیش برف

رسیده در آن قلعه بی بدل

سر پاسبانان بپای زحل

در آن قلعه مضراب دارد نشست

[...]

یکی کوه دید آن یل نامور

کز افراز او مرغ افکنده پر

یکی قلعه بر کوهسار بلند

بدو اندرون جای دیو دمند

بدی راه آن قلعه دشوار تنگ

[...]

به نزدیک شیر آمد آن اهرمن

جهان جوی بفراخت گرز کشن

چنان برسرش کوفت آن گرز گرد

که شد شاخ آن دیو وارونه خرد

ببازید دست و میانش گرفت

[...]

ستمکاره مضراب در زیر بند

همی بردش آن شهریار بلند

شکست آن همه بند دیوان دمان

یکی نعره ای زد چو تندر روان

که ای شهریار ستمکاره مرد

[...]

فرود آمد آنگه یل دیوبند

برآمد دم نای هندی بلند

شد آگه از آن سرخ پوش سوار

که آمد ز پس نامور شهریار

بشد در شگفت آن یل نامور

[...]

سواری برون آمد از آن سپاه

به پوشید(ه) از پای تا سر سیاه

چه آمد به میدان کمان کرد زه

برخ پرده برده به ابر و گره

چه آمد بزنگی ببارید تیر

[...]