سپهدار کفر اندر آمد به دشت

به هرسوی آن سوی پهنه، یکسر بگشت

ز یاران خود هر کجا کشته دید

یکایک یه یکسوی میدان کشید

بشوییدشان زآب و پوشاند برد

[...]

که هان ای شهنشاه آخر زمان

که بر تو درود آید از عرشیان

حسنیت (ع) بود این تن باژگون

دو صد پاره آغشته با خاک و خون

که ببرید از پشت دشمن سرش

[...]

در این بود بانو که آمد ز راه

سکینه، گل باغ آغوش شاه

بگفتا: که ای عمه این کشته کیست؟

که از زخم، جسمش پدیدار نیست

بفرمود: کاین پیکر باب توست

[...]

بیامد به بالین پور جوان

بیفتاد بر خاک زار و نوان

هم آغوش شد سرو آزاد را

به زاری برافراخت فریاد را

بزد بوسه بر پا و دست و سرش

[...]

یکی گفتی ای سرو بستان من

بپرورده از شیر دامان من

که بنمود دور از کنار منت؟

که رنگین به خون کرد زاینسان تنت؟

که بر نو جوانیت رحمت نکرد؟

[...]

بدان بال و پر بسته مرغ حرم

علی اصغر آماج تیر ستم

که برخاک افتاده درآفتاب

ز گوری که از بهر وی کنده باب

برون آمد آمن در یکتا زکان

[...]

درآن دم نگه کرد بانوی دین

سوی شاه دین سید الساجدین

بدیدش به پشت هیون پای بند

همی لرزد اندام او بند بند

شدی خیره بر پیکر پاک باب

[...]

چو آن زاری از آل احمد (ص) بدید

ز رخ پرده ی شرم یکسو کشید

ز ایمان خود شست یکباره دست

همه نام اسلام را کرد پست

بفرمود تا پیش چشم زنان

[...]

گرفتند با آن اسیران سپاه

به نزدیکی کوفه، آرامگاه

سر شاه را خولی نابکار

گرفت و سوی کوفه شد رهسپار

بدش خانه، فرسنگی از کوفه دور

[...]

وز انسو سه روز و دو شب جسم شاه

بد افتاده برخاک آوردگاه

دراین کار حق را چنین بود راز

که بر جسم شه خوانده آید نماز

نخستین خداوند بر وی درود

[...]

همانا که فرزند آن شهریار

که بد سالیان شاه درآن دیار

دگر باره آهنگ آنجا کند

که بر تختگاه نیا، جا کند

به همراه وی بانوان حرم

[...]

سر از برج محمل چو مهر از سپهر

برون کرد و گفتا پر از خشم چهر

که هان ای گروه تبه روزگار

که پیوسته تان بر کژی رفته کار

چه دارید افغان و زاری؟ خموش

[...]

خدا و نبی را به پاکی سرود

یکی خطبه چونان که باید سرود

بسی مدح گفت از نیا و پدر

سپس گفت: ای مردم بد گهر

خداوند دانای راز نهان

[...]

پی خود ستایی زبان برگشود

دو بیتی به تازی زبان بر سرود

که از تیغ ما کشته شد بوتراب

سر زاده گانش در آمد به خواب

ببستیم چون مردم ترک و زنج

[...]

بمویید یک لخت و آنگاه گفت

که ای کوفیان مرگتان باد جفت

حسین علی (ع) رانمودید خوار

خود و یاورانش بکشتید زار

بریدید سراز تنش تشنه کام

[...]

که هان ای گروه ستمگر خموش

یکی سوی من باز دارید گوش

بشد بسته دم ها ز فرمان اوی

فتادند یکسر از آن های و هوی

شهنشاه دین خطبه ای خواند نغز

[...]

به ناگه برآمد زکوفه خروش

نوای دف و چنگم آمد به گوش

ز بانگ نی و کوس و مرد و سمند

تو گفتی بتوفید چرخ بلند

پرستنده زان پور ابن زیاد

[...]

نشست از بر تخت آن زشت کیش

سران را زهر دوده بنشاند پیش

ز هر دسته ای نیز قومی فزون

ستاده به پا از درون و برون

سرشاه را دریکی طشت زر

[...]

چه دندان و لب؟ آنکه خیرالبشر

بدان بوسه می داد شام و سحر

چه لب ها؟ که بوسید روح الامین

ز روی نیازش به عرش برین

یکی پیر بود اندر آن انجمن

[...]

سرشاه را گفت آن نابکار

نمایند بر نیزه ای استوار

برآرند برگرد بازار وکوی

که دانند این مردم فتنه جوی

کز آل علی (ع) پاک شد روزگار

[...]