چو یک لخت شاه و سپهدار راد

بکشتند ز آن فرقه ی بد نژاد

پراکنده گشتند از پیش راه

شهنشه به جا ماند در رزمگاه

سپهبد چو بر کودکان بنگریست

[...]

چو رزم سپهبد به پایان رسید

سخن باید از رزم اکبر شنید

برا ای دل از سینه وقت غم است

به هش باش هنگامه ی ماتم است

ولی سخت باید چو خاراستان

[...]

هنوزش نرسته بنفشه ز گل

به دانش قرین بود با عقل کل

به هجده درون سال آن بی همال

ولی آدمش –کودکی خردسال

چو فرزند استاد جبریل بود

[...]

پدر را چو در رزم بی یار دید

شکسته دل از مرگ سالار دید

همه پهنه پر دشمن و شاه فرد

دل نازکش گشت لبریز درد

به خود گفت تا چند باید درنگ

[...]

چو زو بانوان آگهی یافتند

به دیدار آن ماه بشتافتند

گرفتند گردش همه مویه ساز

سوی خیمه بردند با خویش باز

یکی رخ به چهر دلاراش سود

[...]

بگفت ای زمهر تو جان درتنم

جهان بین به دیدار تو روشنم

روان تن و مایه ی کام من

نکورو جوان دلارام من

نگه کن به لیلای دلخون خود

[...]

به بالین اوگریه ها سرنمود

همی چهره بر پای سجاد سود

شه خسته چون بوی اکبر شنید

زجاجست و تنگش به بر برکشید

به بدرود هم در خروش آمدند

[...]

جبین سود پیش شه دین به خاک

بگفت ای تن خلق را جان پاک

من اینک ز بدرود باز آمدم

به درگاه تو با نیاز آمدم

بپوشان مرا ساز و برگ نبرد

[...]

چه شهزاده؟روی خداروی او

کمند دل باب گیسوی او

تو گفتی که در پهنه ی کارزار

فرود آمد از عرش پروردگار

به لشگر بتابید نورش ز دور

[...]

نهنگی دمان بر کشید ازنیام

که جان دلیران کشیدی به کام

بدان تیغ شیر کنام نبرد

به لشگر چو جدش علی حمله کرد

سپاهی درآمد ز گرگان کین

[...]

چو شد کشته طارق بد اختر شهاب

برون شد زتاری تنش توش وتاب

به خون برادر بسان گراز

بیفکند اسب از پی ترکتاز

بزد نعره از خشم بر پور شاه

[...]

درآن روز در خیل کوفی سپاه

یکی بدگهر مرد بد رزمخواه

ز چنگال او بوی خون آمدی

که هر شیر نر زو زبون آمدی

چو گشتی به میدان کین رهسپر

[...]

چو دید این چنین پور ناپاک سعد

به لشگر خروشید مانند رعد

که هان لشگر این رسم پیکار چیست

مگر درنهاد شما عار نیست

بتازید بر وی همه همعنان

[...]

مر او را بر و چهره ی سیمگون

گرفته است رنگ طبر خون زخون

زخون گشته چون ارغوان سنبلش

شده داغ چون لاله برگ گلشن

سراپای آن ماه یوسف غلام

[...]

تو گفتی که بنشست برباد پای

یکی آهنین قلزمی موج رای

خدنگی شد از شست یزدان برون

که اهریمنان را کند سرنگون

یکی تیغ تیز از نیام خدای

[...]

شهنشه چو بشنید آوای پور

شکیب از دلش رفت و ازدیده نور

چو آن شیر کو بچه ی خویشتن

ببیند به زخم گران خسته تن

غریوان و غژمان سوی پهنه تاخت

[...]

بیاورد در پیش پرده سرای

فرود آمد از کوهه ی باد پای

بخواباند برخاک پور جوان

چو دیدند او را چنین بانوان

نواها به گردون برافراختند

[...]

نبشتند زینگونه برخی دگر

زدانش پژوهان اهل خبر

که شد کشته ی پاک پور جوان

به خرگه بیاورد زی بانوان

خود آمد بداد آگهی با دریغ

[...]

یگانه خداوند رابنده ایم

به جان ودل اورا پرستنده ایم

که دم های بربسته ی ما گشاد

هم او دادمان هر چه بایست داد

نخواهیم جز وی کسی را خدای

[...]

پسین رهبر از پنج آل عبا

شهید ستم شاه گلگون قبا

شهی پر جبریل پیراهنش

به پاکی پر از روح قدسی تنش

هنوزش به قنداقه بد بسته پای

[...]