می روم و نمی رود ناقه بزیر محملم

بار دلست همچنان ور بهزار منزلم

کز طرفی تو می کشی وز طرفی سلاسلم

راه ز پیش و دل ز پس واقعه ایست مشکلم

گرچه بشخص غائبی، در نظری مقابلم

[...]

یک طرف سرو سهی سای ابوالفضل قلم

از کف افتاده علم

آه ماتم زدگان زد بسر چرخ علم

شرر اندر عالم

چو بر هستی است اصل کار عالم

وجود حق بود اصلی مسلم

من ارچه در سخن هستم مسلم

به وصفش عاجزم والله اعلم

شرابی که گر نوشد از روی علم

«‌پوانکاره‌» آید بر ویلهلم

ز داد و ده غرب دل بگسلم

مگر لختی آرام گیرد دلم

گفت‌ سوزد بدین رفیق دلم

نتوانم که دل از او گسلم

منم بلبل زار و خود گلم

بگویم بگل راز و سوز دلم

زان همه تخم هوس اندر دلم

هیچ به جز رنج نشد حاصلم

چو تو روی هجر تو سوزد دلم

داغ تو بر باد دهد حاصلم

دور از تو هرشب تا سحر گریان چو شمع محفلم

تا خود چه باشد حاصلی از گریهٔ بی‌حاصلم؟

چون سایه دور از روی تو افتاده‌ام در کوی تو

چشم امیدم سوی تو وای از امید باطلم

از بس که با جان و دلم ای جان و دل آمیختی

[...]

به خاک سیه چون شود منزلم

بود داغ آن سیم‌تن بر دلم