بیا ساقی ای کام بخش دلم

چراغ شبستان مه محفلم

من این است تا زنده ام دردلم

که پیوند آل علی بگسلم

بود نام او نقش لوح دلم

به مهرش سرشته اسب آب وگلم

چو نخل برومند من شد قلم

که بر تارک شه فرازد علم؟

چو من دست از دامنت بگسلم

تو هم رحمت آور به جان ودلم

مرنجان از این بیش و مشکن دلم

وگرنه زتن جان خود بگسلم

تو رفتی از این پس اگر بر دلم

رسد غم که آسان کند مشکلم

شدند آن نهالان رعنا قلم

که بر چرخ اعلا زدندی علم

کنون مایل تست جان و دلم

که باشد زمهر تو آب و گلم

مبادا که آذرگشسب دلم

دمد از دم اژدهای قلم

نگه داری ارباب سیف و قلم

فرازی چو خورشید خاور علم

تیر ملامتت به بین بسکه نشسته بر دلم

کیست که متصل کند ضربت شست قاتلم

خصم کند خراب اگر خلوت قدس یار را

باز شود عمارت این هیکل اعظم از گلم

من بسر ره افکند سایه همای همتم

[...]

خداوندگارا تو را در دو عالم

به اورنگ اقبال خواهم مسلم

بزودی بر کنم بنیاد این سلم

بدست خسروی با دانش و علم

شه آلمان که نامش هست ویلهلم

به نیروی سخط بر هم زند حلم

آبله شد سد ره منزلم

دست کرم را عرق سائلم

رفت دلم در پی عرض ادب

بار امانت نکشد محملم

دور مبادا ز جبینم عرق

[...]

هم‌آهنگ فریاد چون بلبلم

ز مینات مشتاق یک قل‌قلم

قرنها بگذشت و من پا در گلم

تو گمان داری که دور از منزلم

در تنم لرزید جان غافلم

رفت لیلای شکیب از محملم

برقها رقصید گرد حاصلم

رهزنان بردند کالای دلم

تشنه لبا به آب مهر تو سرشته شد گلم

چون بکنم دل از تو و چون ز تو مهر بگسلم

گرچه بلای دوست را از سر شوق حاملم

بار فراق دوستان بسکه نشسته بر دلم