آبله شد سد ره منزلم
دست کرم را عرق سائلم
رفت دلم در پی عرض ادب
بار امانت نکشد محملم
دور مبادا ز جبینم عرق
داد به طوفان هوس ساحلم!
می‌روم از خویش به مشق تپش
بسمل شوقم ادیب قاتلم
سبز نشد مزرع آمال من
نیست به جز یأس دگر حاصلم!
چند روی از پی این داروگیر؟!
گشت چو منصور حق از باطلم!
دور سخن آمده اکنون به من
سلسله حلقه این محفلم!
سالک راهی نشود باورت
هرچه زبان گفت ز حرف دلم
حرمت خونم که حلال تو باد
ناز به تیغ تو کند بسملم
دوش گذشتم سوی باغ سخن
گل دمد امروز ز آب و گلم
طغرل ازین مصرع بیدل خوشم
بی‌تو فتادست الم بر دلم!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق عاشقانه و درونی شاعر اشاره دارد. شاعر در آغاز با بی‌تابی و اضطراب از شرایطی که مانع رسیدن او به معشوقش شده، سخن می‌گوید. او از بار سنگین عشق و یأس خود می‌نالد و بیان می‌کند که تلاش‌ها و آرزوهایش همچنان به خاک می‌افتند. شاعر به نقش زبان و گفتار در بیان احساساتش اشاره دارد و به نوعی از تأثیر عواطف بر روح و وجود خود صحبت می‌کند. در نهایت، او از حالتی از غم و تنهایی رنج می‌برد که ناشی از دوری از معشوق است، و این احساسات به شکلی عمیق بر دل و جانش تأثیر گذاشته است.
هوش مصنوعی: در مسیر زندگی‌ام موانعی به وجود آمده که مانع پیشرفت می‌شوند، اما با لطف و رحمت خدا، به امید بهبود وضعیت تلاش می‌کنم.
هوش مصنوعی: دل من به دنبال بیان احترام رفت، اما بار مسئولیت را نباید بر دوش مرکبم بگذارم.
هوش مصنوعی: ماه یا دور نگرد، که عرق‌های جبین من به خاطر طوفان آرزوهایم بر سواحل عشق ریخته است!
هوش مصنوعی: من از خودم فاصله می‌گیرم و به نوشتن احساساتم مشغول می‌شوم. عشق من، مانند زخمی است که به آرامی جانم را می‌گیرد.
هوش مصنوعی: مزرعه آرزوهایم سبز و پربار نشده است و جز ناامیدی چیزی دیگری به دست نیاورده‌ام!
هوش مصنوعی: چند بار باید به دنبال این درمان بروی؟ مانند منصور حلاج که از حق و باطل عبور کرد!
هوش مصنوعی: سخن به گرد من آمده و حالا نوبت من است که در این جمع صحبت کنم!
هوش مصنوعی: اگر کسی در مسیر درست قرار نگیرد، به تو نشان می‌دهد که هرچه زبانش می‌گوید، از دلش نمی‌گوید و به آن ایمان ندارد.
هوش مصنوعی: عزت خون من، که به خاطر تو حلال است، باعث می‌شود که ستم بر من از تیغ تو برشی عمیق بزند.
هوش مصنوعی: دیشب به سمت باغ کلمات رفتم و امروز گل‌ها به خاطر باران و آبی که داشتند، شکوفا شدند.
هوش مصنوعی: من از این شعر بیدل خوشبختم که بی‌تو دلم پر از درد و رنج است!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بار نفس می‌کشم و چاره نیست
بی‌تو فتاده‌ست الم بر دلم
همین شعر » بیت ۱۱
طغرل ازین مصرع بیدل خوشم
بی‌تو فتادست الم بر دلم!
منکه سراینده این نوگلم
باغ ترا نغمه‌سرا بلبلم
زآتش غم گشت کباب این دلم
چاره من کن که درین مشکلم
حرف الهی چو برآرد علم
زهره قلم را که نگردد قلم
کون و مکان طی کن و بگذار حلم
باز بر اسباب عمل را بعلم
مزرع تسلیم ادب حاصلم
سر نکشد گردن آب و گلم
موج گهر نیستم اما ز ضعف
آبله گل‌کرده ره منزلم
خاک ندامت به سر عاجزی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.