همه جوشن و خود و ترگ و زره

گشادند مر بندها را گره

سپاهی گزین کرد بر میسره

چو خورشید تابان ز برج بره

چو خورشید سر زد ز برج بره

بیاراست روی زمین یکسره

بفرمود تا بر سوی میسره

بتابند چون آفتاب از بره

بیامد ز چین تا به آب زره

میان سوده از رنج و بند گره

که شد ترک و چین شاه را یکسره

به آبشخور آمد پلنگ و بره

چو آمد به نزدیک آب زره

گشادند گردان میان از گره

ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل

برده به برج گاو سر برج و کنگره

از پنجره تمام نگاه کن به بوستان

کان خانهٔ مقام تو را نیست پنجره

باز شکار جوی هزیمت شد از شکار

[...]

کف یوز پر مغز آهو بره

همه چنگ شاهین دل گودره

با غلامان و آلت شکره

کرد کار شکار و کار سره

گه از زلف این،‌ آن گشادی گره

گه از جعد آن، این ربودی زره

سمن برگ او زیر مشکین گره

گره بر گره صد هزاران زره

چو گیتی بپوشید سیمین زره

گشاد از دل چرخ گردان گره

چو از نور بگشاد گردون گره

بتفسید بر شیر مردان زره

بپوشید خفتان و از بر زره

میان بسته وز دل گشاده گره

دل دختر از درد شد پر گره

بسر برفگند آستین زره

یکی خانم آورد و یکی زره

نگین پرنگار و زره پر گره

همه جعد او حلقه همچون زره

همه زلف او بند و تاب و گره

گرگ آمده است گرسنه و دشت پر بره

افتاده در رمه، رمه رفته به شب چره

گرگ، از رمه‌خواران و رمه، در گیا چران

هر یک به حرص خویش همی پر کند دره

گرگ گیا بره‌است و بره گرگ را گیاست

[...]

نشیمنش گفت این شکسته دره

که بینی پر از دود و دم یکسره