ز زرین نطاق و ز سیمین زره

ز فیروزه بند از عقیقش گره

به او گفت قصاب کای قسوره

بکشتم یکی نغز فربه بره

سامری گشتم ز شوق سامره

کو رفیقی تا بسازم ساز ره

نیست در آنجا یکی مرد سره

می نبینی کارهی در آن کره

راه بس هموار و روشن یکسره

من فتادستم به صد کوه و دره

آتش افکندند پس در آن دره

کوه و صحرا شعله ور شد یکسره

گر بسازد مسجدی یا قنطره

می کند هنگامه را در هر کره

بر ابرو کمان فش فکندم گره

زآژنگ چهر سپر ساز ره

چون به صورت آمد آن نور سره

شد عدد چون سایه‌های کنگره

گفت مرا از بره‌هایِ سره

نیت سید شده بود این بره

اِنَّمَا اللّهُ مُتِمُّ نُوْرَهُ

یَحْرَقُ الأَسْتارَ عَنْمَسْتُورِهِ

تا که کنی درج در آن تذکره

بو که بماند ز پی تبصره

در کمندی اوفتادستیم صعب

پای تا سر حلقه حلقه چون زره

هرچه می‌پیچیم کز آن وارهیم

بیشتر گردد ز پیچیدن گره

هماره تا خور ز حوت چَمَد به برج بَره

همیشه تا آسمان بود به شکل کُره

هماره تا خط راست نمی‌شود دایره

به جان خصم تو باد زنار غم نایره

فلک فر علیقلی که جودش بود فره

به رویش‌ ندیده کس مگر روز کین گره

ز سهم خدنگ او چو بیرون جهد ز زه

کند ماه آسمان چو ماهی به تن زره

مطبخی از بهر طعام سِرِه

داشت قضا را بره‌ای نادره

بس کن ازین گرگ دلی‌ ای بره

چند به خورشید کنی مسخره

قصدم ازین قصه نبد یکسره

صحبت بانو و سرا و بره

نی سواران شد گریزان یکسره

چون حمیر از غرّش آن قسوره

جان سپارانش زده بر وی پره

چون بدور نقطه، خط دایره