درآمد موش زیر بیضه درشد

دو دست و پای او گردش کمر شد

چو افضل آمد و دین را پدر شد

لقب صدّیق یافت و نامور شد

محمّد بر زبان او گهر شد

چنان کانجا سخن حق بر عمر شد

سخن بعضی که چون زر نامور شد

در آتش بُردمش تا آب زر شد

چو شیر و شکّرش هر دو بسر شد

کنیزک یکسر از شه بارور شد

کنیزک چون جهان بروی بسر شد

جهان جان بستدو جای دگر شد

چنان آوازهٔ او معتبر شد

که چرخ ازوی بپا آمد بسر شد

رخش چون از گلاب و مشک تر شد

گلاب از آه سردش خون جگر شد

چو کوه قاف با من در کمر شد

ز آهم خون چشمم چون جگر شد

برین ایوان مینا جلوه گر شد

سپهر نیلگون چون رنگ زر شد

درخت دولت او بارور شد

شهنشاهیش آخر کارگر شد

چگویم عاقبت چون ره بسر شد

پسر آمد باقلیم پدر شد

چو این طاوس زرّین جلوه گر شد

ز پرّ و بال او عالم چو زر شد

چو نی با شکّر و گل در کمر شد

لب شیرین گل چون نیشکر شد

دلش را شرمساری کارگر شد

مهش از شرم زیر حجله در شد

به یک ره برگها زیر و زبر شد

شمرها سر بسر از آب تر شد

وزانسوی دگر خسرو بدر شد

پزشکی را بر آن سیمبر شد

حمیّت بر تن او کارگر شد

دلش همچون فلک زیر و زبر شد

چو خورشید از فلک در باختر شد

همه دریای گردون پر گهر شد

چو این هفت آشیان زیر و زبر شد

هزاران مرغ زرّین سر بدر شد