شیرکُپیش بجسته به نبرد

بزده یک‌تنه بر مرکب و مرد

ییر زن گفت بدوکای سره‌مرد

گرد کار من و فرزند مگرد

پهلوان گفت به خویش ازسر درد

لاف مردی چه زنی‌؟ اینک مرد!

سخن‌ خوب‌‌ و دل‌ خوب‌ و خوش کار کرد

چو این‌ هرسه‌ شد خوب‌،‌خوبست مرد

میفکن درختی که بار آورد

هم آن راکجا سایه می گسترد

مبر تاب هرگز تن ازکارکرد

که ازکارکردن شود مرد، مرد

زری کاندر او دیگری رنج برد

نبایست آن را زر خود شمرد

بنام علی شاه مردان مرد

که از دشمن دین بر آورد گرد

ز سبز و سفید و ز سرخ و ز زرد

بنفش و سیه‌رنگ و هم لاژورد

چه شب ها که از محنت و آه ودرد

بپچید بر خویش وبس نوحه کرد

جوانان ایران همه شیر مرد

بر آورده از دشمن خویش گرد

به دل گفت فرزانه سالخوَرد

در این باره تدبیر بایست کرد

چنان دان فکندیش صحرا و مرد

همه جانوار استخوانش بخورد)

بفرمود کورش:( که این بیخرد

ز فرمان شاهنشهی بگذرد

بزد بانگ :(بس کن دگر بی خرد

نه جان تو دیگر خرد پرورد)

وزانسو هرا پاک چون حمله برد

همه لشکر ماد را کرد خرد

نیا را روانه سوی پارس کرد

که آساید از رنج راه و نبرد

چو بشنید کرزوس حمله ببرد

بر آن افسر نامبردار گرد

بر آن شهر و بر لشکر حمله کرد

ز شهر و سپاهش بر آورد گرد

در این بین آمازبس در مصر مرد

شهی بر سماتیک پورش سپرد