گنجور

 
ملک‌الشعرا بهار
ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار »

فقرۀ ۱۰۸

دست از دزدی و پای از بی‌خویشکاری رفتن‌ و منش از وارونگی و کجی بازدار، چه کسی که او کرفه کند پاداش یابد و کسی که گنا کند بادافراه برد.

به‌دزدی مبر دست و ستوار باش

منش را ز پستی نگهدار باش

مبر تاب هرگز تن ازکارکرد

که ازکارکردن شود مرد، مرد

ز بی خویشکاری نگهدار پای

که بیکارگی هست پتیاره‌ زای

به‌هرکار پاداشنی همره است

گنهکاره را سخت بادافره است