خاطر اهل دل طلب کردن

دور بودن ز مردم آزردن

حاضران خواستندش آزردن

خر ز مسجد بپا گه آوردن

می‌سزد جز به وقت دل بردن

التفاتی به بی‌دلی کردن

نشاید از تو چندین جور کردن

نشاید خون مظلومان به گردن

مرا بهر تو باید زندگانی

وگر نی سهل دارم جان سپردن

از آن روزی که نام تو شنیدم

[...]

امروز سرکشان را عشقت ز جلوه کردن

آورد بار دیگر یک یک ببسته گردن

رو رو تو در گلستان بنگر به گل پرستان

یک لحظه سجده کردن یک لحظه باده خوردن

نگذارد آن شکرخو بر ما ز ما یکی مو

[...]

این بنده مراعات نداند کردن

زیرا که به گل رفته فرو تا گردن

این مستی ما چو مستی مستان نیست

پیداست حد مستی افیون خوردن

من بیرخ تو باده ندانم خوردن

بی‌دست تو من مهره ندانم بردن

از دور مرا رقص همی فرمائی

بی‌پردهٔ تو رقص ندانم کردن

هر روز خوش است منزلی بسپردن

چون آب روان و فارغ از افسردن

دی رفت و حدیث دی چو دی هم بگذشت

امروز حدیث تازه باید کردن

چه خوش بود دو دلارام دست در گردن

به هم نشستن و حلوای آشتی خوردن

به روزگار عزیزان که روزگار عزیز

دریغ باشد بی دوستان به سر بردن

اگر هزار جفا سروقامتی بکند

[...]

دست با سرو روان چون نرسد در گردن

چاره‌ای نیست به جز دیدن و حسرت خوردن

آدمی را که طلب هست و توانایی نیست

صبر اگر هست و گر نیست بباید کردن

بند بر پای توقف چه کند گر نکند

[...]

کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد

که خیره چند شتابی به خون خود خوردن؟

ازو بپرس که دارد اسیر بر فتراک

ز من مپرس که دارم کمند در گردن

صبر بر قسمت خدا کردن

به که حاجت به ناسزا بردن

تشنه بر خاک گرم مردن به

کاب سقای بی‌صفا خوردن

از بهر دل یکی به دست آوردن

مطبوع نباشد دگری آزردن

باز آی و مرا بکش که پیشت مردن

خوشتر که پس از تو زندگانی کردن

گر نشاید به دوست ره بردن

شرط یاری است در طلب مردن

باز آی و مرا بکش که پیشت مردن

خوشتر که پس از تو زندگانی کردن

وانکه نتواند اینچنین کردن

صنعها را به نقش آوردن

غارت خان و مانشان کردن

به اسیری زن و بچه بردن

نیک بنگر چه بایدت کردن

چونکه غرقی ز جرم تا گردن

اینچنین فکرهای بد کردن

خویشتن را بدان زدن گردن