یقین دان بی وفا ر ا کشته باید

ببینم تا چه دیگر پیشم آید

بگفتا سوی مغرب رفته باید

که ماه عید زان سو ره نماید

پری گفتا چو جانم رفته باید

و لیکن چند چیزم مانع آید

نه آسان بسته کاری برگشاید

به نیرنگ و فسون کوشیده باید

دلم بی ابرویش کاری نیاید

که قربان بی کمان کس را نشاید

بگوید هر سخن کان گفته باید

به گفتار و به کردار آزماید

ازان نکهت ز خواب خوش بر آید

پی نظاره چشمان برگشاید

که سعی رام را همت فزاید

سواره جنگ با راون نماید

که لنکا را تماشا کرده باید

درین رفتن تأمل می نشاید

نشان پای سگ بر جا نماید

در آن منزل فرشته در نیاید

به داد و عدل ز انسان شد که باید

به لطف و خلق صد چندان که شاید

به گرمی شوق مشتاقان فزاید

پس آنگه روی دلداران نماید

کزینسان کار از سیتا نیاید

که مومن بت پرستی را نشاید

سزای دشمنان زانسان نماید

که از وی مرگ را هم غیرت آید

خدای عزوجل گر ببخشدم شاید

سزای بندگیش چون ز من نمی‌آید

بهر چه بستم جز حق شکسته باز آمد

دل مرا به جز از یاد حق نمی‌شاید

برای توشهٔ عقبی بسی نمودم سعی

[...]

در سر چو خیال تو درآید

درهای فرح برخ گشاید

هرگاه به یاد خاطر آئی

فردوس برین بخاطر آید

نام تو چو بر زبان رانم

[...]

شکر تو چسان کنم که شاید

از جز تو ثنای تو نیاید

گر هم نکنم ثنا چه گویم

نطقم بچه کار دیگر آید

آن لب که ثنای تو نگوید

[...]

زاهدم گفت زهد می‌باید

از من این کارها نمی‌آید

جام می گیرم ار بکف گیرم

شاهدی گر کشم ببر شاید

زهد جز اهل عقل را نسزد

[...]

زهد و تقوی ز من نمی‌آید

میکنم آنچه عشق فرماید

کرده‌ام خویش را بدو تسلیم

میکند با من آنچه می‌باید

بکف عشق داده‌ام خود را

[...]

خورشید چو از شبم برآید

چون پنجه ی رنگ رز نماید