فلک را بلندی ز بالای او

سر چرخ را افسر از رای او

ببستند دست و سر و پای او

به زنجیر بردند از جای او

خروشان برفتند بالای او

چو دیدند بر خاک ره پای او

نگه کردم از نامور پای او

فراخی بر و چنگ و پهنای او

ز هنگ سپهدار و بالای او

به خنجر جدا کرد یک پای او

چو ایرانیان آن دل و رای او

بدیدند آن برز و بالای او

صد و شصت من بند برپای او

یکی آهنین قفس جای او

همه ایستادند بالای او

سپر بود خاک سیه جای او

درازی او کرد پهنای او

سرش گشت زیر و زبر پای او

که در هفت کشور زمین جای او

نیامد همی بر زمین پای او

نگه کن حصار و ببین جای او

یکی پرس از دانش و رای او

تو جای پدر داری و رای او

به فرزند خواجه سزد جای او

بنگرید این چرخ و استیلای او

بنگرید این دهر و این ابنای او

محنت من از فلک همچون فلک

نیست بیدار مقطع و مبدای او

میدهد ملکی بکمتر جاهلی

[...]

چو گشت آن ملمع قبا جای او

به دستی کم آمد ز بالای او

شد آیینهٔ چینیان رایِ او

سرِ تختِ کیخسروی جایِ او

به یونان زمین بود مأوای او

به مقدونیه خاص‌تر جای او

چو افتاده شد خصم در پای او

به دیگر کسی داده شد جای او

یکی سلسله بسته بر پای او

دراز و قوی هم به بالای او

زن آن به که زیور کشد پای او

نه زن دان که زندان بود جای او

به شرطی کنم جان خود جای او

که هرگز نتابم سر از پای او