دلت را محو کن تا جان شود پاک

نماند این نمود آب با خاک

توئیّ تو نماند حق شوی پاک

نهی بر فرق معنی تاج لولاک

نباشد دوغ، همچون روغن پاک

چنین آمد نمود آب در خاک

سوی جنّت رسان مر جمله را پاک

چه باشد نزد تو پاکان کف خاک

کنم اینجا سزاشان من دهم پاک

بگردانم همه در خون و در خاک

کسی کو بر ره ایشان رود پاک

نماند در حجاب صورت خاک

یکی میبیند آن از جان شده پاک

حقیقت محو کرده آب با خاک

صفات جسم روشن در دل خاک

شود تا آنگهی با جوهر پاک

تن و دل پاک دار اندر بر خاک

حقیقت محو گردد تا شود پاک

ورا جائی است اندر معدن خاک

که در اینجا شود او بیشکی پاک

حقیقت چون شدی اندر دل خاک

عیان بینی تو خود را جوهر پاک

نیابد همچو او دوران افلاک

کجا یابد چو او ای مؤمن پاک

اگرچه تو بیک دم جمله را پاک

دراندازی میان خون و درخاک

سرانجامت عجب در زیر این خاک

حقیقت این بدان هان از دل پاک

چو پنهان گردی اینجا در دل خاک

فراموشت شود جز صانع پاک

یکی بینی حقیقت در دل خاک

نمود جمله اندر صانع پاک

نهان پیدا کند اندر دل خاک

حقیقت هر کسی را صانع پاک

تو داری پادشاهی سوی افلاک

بتو زنده نموده آب با خاک

ز شوق تست گردان دید افلاک

ز عشق تست پیدا حقّهٔ خاک

کجا پنهان شود نور تو در خاک

که هستی نور سرّ صانع پاک