چوشب تیره‌تر شد مر او را بخواند

به پیش خود اندر به زانو نشاند

چو کسری مرا و تو را پیش خواند

بر تخت شاهنشهی برنشاند

شب تیره بهرام را پیش خواند

به چربی سخن چند با او براند

چوبشنید بهرام لشکر براند

جهاندیدگان را برخویش خواند

همه مهتران را زلشکر بخواند

سزاوار بر تخت شاهی نشاند

چو خسرو چنان دید بر پل بماند

جهاندیده گستهم را پیش خواند

زهر برزنی مهتران را بخواند

به دروازه بر پاسبانان نشاند

جهانجوی بندوی را پیش خواند

همی خشم بهرام با او براند

فرستاد و گردنکشان را بخواند

برتخت شاهی به زانو نشاند

بدریای آب اندرون نم نماند

که بهرام را شاه بایست خواند

چو بشنید بندوی آنجا بماند

وزان دشت یاران خود رابخواند

چوخسرو نگه کرد و نامه بخواند

ز کار جهان در شگفتی بماند

وزان شارستان سوی مانوی راند

که آن را جهاندار مانوی خواند

ز گفتار او در شگفتی بماند

برو بر جهان آفرین رابخواند

دبیر جهاندیده را پیش خواند

بران پیشگاه بزرگی نشاند

چوقیصر نگه کرد و نامه بخواند

ز هر گونه اندیشه بر دل براند

ازان جادویی در شگفتی بماند

فرستاد و گستهم را پیش خواند

چوگستهم ازو در شگفتی بماند

فرستاد قیصر کس او را بخواند

که دانا و را مغنیاطیس خواند

که رومیش بر اسپ هندی نشاند

دبیر سرافراز را پیش خواند

سخنهای بایسته چندی براند