نبرده سواری گرامیش نام

به مانندهٔ پور دستان سام

کجا باشد آن جادوی خویش کام

کجا خواست نام و هزارانش نام

کنون کت به گیتی برافروخت نام

شدی کشته و نارسیده به کام

شه نیمروز آنک رستمش نام

سوار جهاندیده همتای سام

شه چینش گفتا به ایران خرام

نگهبان آتش ببین تا کدام

چنین داد پاسخ که ای نیک‌نام

بلنداختر و گرد و جوینده کام

نه بیرون توانست کردن ز کام

چو شمشیر بد تیغ و کامش نیام

ورا غول خوانند شاهان به نام

به روز جوانی مرو پیش دام

چنین گفت کآمد هژبری به دام

ابا چامه و رود و پر کرده جام

چه نامی بدو گفت خراد نام

جهانجوی با رادی و شادکام

بیامد دمان پهلوان شادکام

فراوان برآورد هیزم به بام

چو نان خورده شد هر یکی را سه جام

بدادند و گشتند زان شادکام

زواره فرامرز و دستان سام

نباید که سازند پیش تو دام

ببر پنج بالای زرین ستام

سرافراز ده موبد نیک‌نام

زواره فرامرز و دستان سام

جهاندیده رودابهٔ نیک نام

بدادش یکایک درود و پیام

از اسفندیار آن یل نیک‌نام

چنین گفت کآری شنیدم پیام

دلم شد به دیدار تو شادکام

نشینیم یک با دگر شادکام

به یاد شهنشاه گیریم جام

هرانکس کجا چون تو باشد به نام

همه شهر ایران بدو شادکام

سوار جهان پور دستان سام

به بازی سراندر نیارد به دام