چو از چشم و لبش جویی کناری

مر این گوید که نه آن گوید آری

چو میدانی که نیت چیست باری

به نیت کن چو خواهی کرد کاری

درخت ار چند دارد شاخ و باری

حقیقت بار او آید به کاری

پس آنکه چون نماند هیچ کاری

بگیرد اندر آن منزل قراری

به شهری چون درآید شهریاری

نماند شحنه را در شهر کاری

در آن منزل که آمد عشق کاری

در آمد عقل چون طفلان بزاری

وطن‌گاه تو گر دنیاست باری

دو سه روز آمدی اینجا به کاری

نباشد آن زمان تکلیف باری

بجز عرفان نباشد هیچ کاری

به مرگ اختیاری میر باری

که مرگ اضطراری نیست کاری

هرزه هر ساعتی ز بیکاری

دیدۀ دل به خار می​خاری

هیچ بی خرده ناید از باری

هان و هان تا تو خرده نشماری

کمری را شکافت یک یاری

پیش ما ناگهان پی کاری

ای دلم ز زلف سیهت زنّاری

نافه ی مشک تتار از سر زلفت تاری

خط مشکین تو از غالیه بر صفحه ی ماه

گرد آن نقطه ی موهوم کشد پرگاری

بر گل عارضت آن خال سیاه افتادست

[...]

تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری

که بر لاله غالیه سائی و از طرّه غالیه باری

عقیقست یا لب شیرین عذارست یا گل و نسرین

جمالست یا مه و پروین گلاله ست یا شب تاری

گهی می کشی بفریبم گهی می کشی بعتابم

[...]

بخوبی چو یار من نباشد یاری

نگاری مهوشی بتی عیاری

چو رویش کو لاله ئی چو قدش سروی

چو خالش کو مهره ئی چو زلفش ماری

شب زلفش بر قمر نهد زنجیری

[...]

چه خوش باشد دمی با دوستداری

نشسته در میان لاله زاری

اگر نبود نسیم زلف خوبان

نروید گلبنی بر جویباری

وگر سودای گلرویان نباشد

[...]

یا باری البرایا یا ذاری الّذراری

یا راعی الرعایا مُجری الجواری

سلطان بی‌وزیری دیان بی‌نظیری

قهّار سختگیری ستّار بردباری

روق الغصون صنعاً زینّت کالغوانی

[...]

ای مشک تتار از سر زلفت تاری

در هر طرفی ز نرگست بیماری

بر عارضت آن خال سیه دانی چیست

زنگی بچه ئی نشسته در گلزاری

ببوی شست سر زلف یارا گرداری

هوای چشمه ی خورشید در شب تاری

آب رخ ما بری و باد شماری

خون دل ما خوری و باک نداری

دست نگارین بروی ما چه فشانی

ساعد سیمین بخون ما چه نگاری

دل بسر زلف دلکش تو سپردیم

[...]