به هر کشور که بگذشتی سواره

برون بودی سپاهش از شماره

وگر سلطانش از راهی سواره

برآید نبودش تاب نظاره

بگفت این پس به زخم سنگ خاره

خلیل آسا شکستن پاره پاره

نیابد هیچ کس عمر دوباره

به علمی رو کز آنت نیست چاره

گرفتم بیت بیتش را شماره

هزار آمد ولیکن چار باره

خیلش گذران به هر کناره

چون گله گور بی شماره

گر ناوک خار و تیغ خاره

کردی کف پاش پاره پاره

بر قیس ز دست داده چاره

این واقعه شد سه چار باره

گر بی خودیی کنم چه چاره

من آدمیم نه سنگ خاره

ور گردد جیب عمر پاره

ماشاء/الله کان چه چاره

ساقش شده صد قلم ز خاره

کردی ز میان ره کناره

شیشه که شود میان خاره

ز افتادن سخت پاره پاره

نرگس همه دیده از کناره

می کرد به این و آن نظاره

شد دشت ز ریگ و سنگپاره

طشتی پر از اخگر و شراره

ای زاطلس و خز تو را کناره

پهلوی تو خوش به خار و خاره

کرد از رمه جا به یک کناره

بگشاد نظر پی نظاره

خرد داند که هنگام نظاره

بود شیرین مه و ایشان ستاره

رسیدند آن بتان دیگر سواره

همی کردند هر جانب نظاره

چو یک دم کرد آن مه را نظاره

بدید آن ماه او را از کناره

ز بس کافتاده بد در هر کناره

نیامد نقل و میوه در شماره