ز نظم جهانست مسرور و شاد

ز قانون و آزادی و عدل و داد

نکویی کن و مهربانی و داد

بود کان بدی‌ها نیارد بهٔاد

فزون زان فتوحی که داریم یاد

ز کشورگشایان با فر و داد

جمیل زهاوی بزرگ اوستاد

در این بزم والا زبان برگشاد

ز ارشک سخن کردم و مهرداد

که مردانه بنیاد شاهی نهاد

مهین ارشک شیردل مهرداد

به کین کیان دست مردی گشاد

نوآموزی او را به چنگ اوفتاد

معلم به درسش زبان برگشاد

اردشیر بابکان بنهاد بر سر تاج داد

بازوی مردی به دفع تاجداران برگشاد

زادهٔ عبدالعزیز است آنکه از احسان و داد

سیرتی دیگر گرفت و شیوه‌ای دیگر نهاد

پس به کاشان رفت شه وآنجا زمانی بو‌د شاد

هم در آن کشور بنای قریهٔ «‌فین‌» برنهاد

قبض و مبض و قباله و اسناد

دفتر و مفتر و سواد و مواد

کان که دوش از اجل نجاتم داد

دیگری را به جای من بنهاد

زادهٔ فتنه‌ای و فتنه ‌نهاد

فتنه بر خویش گشته‌ای‌، فریاد!

نیز اندرزهای آذرپاد

که به از آن کسی ندارد یاد

گفتی آنک به خاطرم افتاد

آنچه این لحظه رفته بود از یاد

علم از بهر چیست ای استاد

تاکه گیتی شود به علم آباد

نوز نامخته چیزی از استاد

ریش خود را به‌دست بنا داد

تا ز شاگردیش بگیری یاد

آنچه او یاد دارد از استاد

همه را اوستاد دارد یاد

زآن که او هم شنیده از استاد

آنچه خودگیری‌اش به سالی‌ یاد

در دمی یادگیری از استاد