در اینجا جوهر ذات و صفاتست

نمود او صفاتش نور ذاتست

نمیمیرد کسی کز نور ذاتست

که ذات کل حیات اندر حیاتست

نه اصل خون ز حیوان و نباتست

نبات از فیض و فیض از نور ذاتست

ز اوّل گنج ذات آنگه صفاتست

کز این ذرّات آخر با ثباتست

حیاتِ جانِ تو بعد مماتست

در آخر مر ترا دیدار ذاتست

گهی در قربت و گه در صفاتست

گهر در نج و گاهی در ثباتست

جمالت ذات و ذاتت در صفات‌ست

ترا کل قل هواللّه نور ذات‌ست

یکی فعل‌ست و چندینی صفات‌ست

یکی بحر است و اسمش عین ذات‌ست

حقیقت نار از عین صفاتست

اگرچه اصل او از نور ذاتست

یکی آتش که موجود صفاتست

دوم باد است کز اعیان ذاتست

حقیقت نور تو از نور ذاتست

طبایع مر ترا عین صفاتست

ببام دیر اکنون بیجهاتست

ز یکّی در یکی اعیان ذاتست

حقیقت صورتت ادراک ذاتست

تمامت نور کل اندر صفاتست

از آنِ ظاهرت عین صفاتست

وزان باطنت دیدار ذاتست

یقین از چشم جان مقصود ذاتست

دگر از چشم دل دید صفاتست

همه ذاتست و ذات اندر صفاتست

ولی دیدار کل بعد از مماتست

کافی دین و دولت ای صدری

که جنابت سپهر آیاتست

روح پروردهٔ ضمیر مرا

تا مدیح تو ورد اوقاتست

حرز دوشیزگان پرده غیب

[...]

ز آفتاب سعادت مرا شراباتست

که ذره‌های تنم حلقه خراباتست

صلای چهره خورشید ما که فردوسست

صلای سایه زلفین او که جناتست

به آسمان و زمین لطف ایتیا فرمود

[...]

به شه گفتا که دولت را ثباتست

بران پیلت که دشمن پیلماتست

منم ابن یمین ذاتی که او را

هزار و یک چو بشماری صفاتست

چه میگویم صفت گر باز خواهی

صفات حضرت من عین ذاتست

منم آن چشمه کزوی می تراود

[...]