همه دیدار تو دید از یقین است

یقین دان او یمین اوّلین است

همه اندر نبات اینجا یقین است

کسی داند که کلّی دوست بین است

ترا چون آخر کار اینچنین است

دلت آخر چرا در بند این است

ز هر معنی که میگوئی یقین است

که جان تو در ایشان پیش بین است

تو داری نور اندر دل یقین است

که نور رحمةٌ للعالمین است

در آخر دل همه عین الیقین است

یکی هم آسمانها و زمین است

اگرخود ماه میبینم از این است

که گردان اندر این چرخ برین است

دلم از وعدهٔ او در یقین است

که وعده مرمرا تا یوم دین است

ولیکن آخر کارت یقین است

که حق آمرزگار کفر و دین است

حقیقت گر همه مرد یقین است

که در آخر در اینجا پیش بین است

حقیقت مانده اینجا راه بین است

مر او را لعنتش تا یوم دین است

حقیقت قصّهٔ ابلیس این است

که اینجاگاه بیشک راز بین است

حدیث وصل اینجاگه یقین است

که ذرّات حقیقت پیش بین است

گذشتم از تن و جان من یقین است

که اندر کلّ اشیا بیش بین است

در آخر در یکی این دم یقین است

حقیقت راز دیده پیش بین است

صفات دیده اینجا اینچنین است

که اندر خویشتن او جمله بین است

چه ذاتست اینکه موجود یقین است

گهی کفر است و گاهی عین دین است

چنین بُد قصّهٔ من اینچنین است

که ذات پاک تو عین الیقین است

دل و جان با ازل اینجا قرین است

که ذات پاکت اینجاگه یقین است

همه از کارگاه اینجا یقین است

که اینجا اوّلین و آخرین است